เพลงรักราตรี

คนกรุงศรี

ฟังเสียงขลุ่ย บรรเลง บทเพลงพลิ้ว

ยอดไผ่ปลิว ลู่ล้ม เพราะลมผ่าน

ค่ำคืนนี้ หงอยเหงา เศร้าดวงมาน

บทเพลงหวาน ไห้หวน ใครครวญมา

 

สายลมเย็น หนาวใจ ขาดไออุ่น

เคยนอนหนุน ตักนาง  ช่างหรรษา

ชมดวงดาว พราวพร่าง กลางนภา

เมื่อจันทรา เกเร หลบเมฆินทร์

 

น้ำค้างหยาด  หยดไหล จากใบหญ้า

เดือนจากลา ลับไกล ใจถวิล

จิ้งหรีดร้อง  เรไร แว่วได้ยิน

หอมกรุ่นกลิ่น  ราตรี ที่ริมทาง

 

เสียงขลุ่ยสิ้น สงบ จบเพลงเศร้า

ความเงียบเหงา เข้าเรียง มาเคียงข้าง

แต่เรไร ร้องดัง ยังมิจาง

หนาวน้ำค้าง ยิ่งนัก สุดหักใจ

 

เสียงไก่กู่ ก้องมา เมื่อฟ้าสาง

มองนภางค์ เรื่องแดง ส่องแสงใส

ดาวรุ่งก็ เลือนลาง แสงจางไป

เมื่ออุทัย เยือนมา พารัญจวน

 

อีกราตรี ที่เรา ต้องเศร้าสร้อย

อยู่กับรอย ความหลัง ครั้งคิดหวน

มองนภา คราใด ใจคร่ำครวญ

คิดถึงนวล น้องพี่ ที่จากไกล

 

comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน