คนโสมมอย่างฉันช่างมันเถอะ
มันเปื้อนเปรอะเศษสวะขยะแขยง
ไหนจะสมกานดาผู้ค่าแพง
อย่ามาแสร้งให้ช้ำระกำตรม
ปล่อยให้มันอกหักกระอักเลือด
จึงเฉือนเชือดชีวาให้สาสม
ทรมานเศษชายที่หมายชม
เอื้อมเด็ดดมดอกฟ้าให้สาใจ
อย่าให้มันลืมตาดูหล้าโลก
ให้ทุกข์โศกทับถมจมมันไว้
โทษของมันไม่เจียมอยากเทียมใคร
ดุจเทพไท้กับหนอนซอนสวะ
สุดแต่ความปราณีฤดีโปรด
จะยกโทษครั้งนี้...ก็ดีนะ
หากเจ็บแค้นไม่เลือนจะเฉือนฉะ
คารวะเบื้องบาทชีวาตม์พลี
ด้วยมันหลงรักดาวสกาวฟ้า
เจียนจะบ้าด้วยรักมีศักดิ์ศรี
เป็นกำแพงกั้นกลางทางไมตรี
แม้กระนี้ยังฝันกระสันดาว
มันไม่มีหัวใจให้ใครแล้ว
หากดวงแก้วยังเมินในเหินหาว
จะเก็บเป็นมัมมี่มีเรื่องราว
ให้เดือนดาวเล่ากัน...นิรันดร
(กันยายน ๒๕๒๙)
1266
2
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
