เจ้าของร้างลาแล้วเหลือแก้วไว้
ดั่งธารใสไร้เงาจันทร์เป็นวันหมอง
ชุดเคยใส่ไร้คนรับคอยจับจอง
ดั่งรอยร่องจันทร์ผ่านม่านฟ้าครวญ
ทางที่เธอเทียวท่องไร้น้องเที่ยว
ดั่งวันเปลี่ยวคืนเปล่าร้าวกำสรวล
หมอนเคยอิงหญิงหลบหน้าพาซบซวน
รักเรรวนน้ำตาร่วงทวงคืนวัน
ดวงฤทัยไร้นุชสุดอ้างว้าง
คำของนางลางเลือนเคลื่อนห่างหัน
ยามขาดเธอเหม่อไปยิ่งไกลกัน
ดั่งเงากั้นเมฆป่าสบลบผืนนา
Without Her
What of her glass without her? The blank grey
There where the
pool is blind of the moon’s face.
Her dress without her?
The tossed empty space
Of cloud-rack whence the moon has passed away.
Her paths without her? Day’s appointed sway
Usurped by desolate night. Her pillowed place
Without her? Tears, ah me! for love’s good grace,
And cold forgetfulness of night or day.
What of the heart without her? Nay, poor heart,
Of thee what word remains ere speech be still?
A wayfarer by barren ways and chill,
Steep ways and weary, without her thou art,
Where the long cloud, the long wood’s counterpart,
Sheds doubled darkness up the labouring hill.
(Dente Gabriel Rossetti, 12 May 1829 – 9 April 1882)
1246
2
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
