วาดโลกนี้สีชมพูอยู่เสมอจนไผลเผลอเชื่อมั่นถึงฝันหา
ให้โลกนี้พิเศษตามเจตนา
แม้รู้ว่าโลกนี้เป็นสีเทา
วาดความรักสุขสันต์ในฝันสวย
อบอุ่นด้วยคืนวันอันไม่เหงา
จึงยอมรับสัมพันธ์อันเป็นเรา
จนมีลูกมีเต้ามีเหย้าเรือน
ฝันยืดยาวเท่าที่จิตอยากคิดฝัน
ว่าถึงวันแก่เฒ่าเรามีเพื่อน
อยู่ร่วมเตียงเคียงกันทุกวันเดือน
ต่างเป็นเหมือนไม้เท้าเฝ้าผดุง
คอยประคับประคองกันสองเฒ่า
คอยเป็นเงาตามกันคืนยันรุ่ง
ยามเข้าไฟเข้าไต้ไล่ริ้นยุง
ช่วยหาหุงข้าวปลารักษากัน
แม้มิอาจไปสวรรค์พร้อมกันได้
วันร้องไห้หงอยเหงาเราคงสั้น
เวลาไม่มีใครในชีวัน
อย่าให้มันยาวถึงหนึ่งอึดใจ
เพราะอยู่อย่างโศกศัลย์กับวันเหงา
อึดใจเราก็ทนจนหม่นไหม้
นานกว่านั้นมิรู้อยู่อย่างไร
ลมหายใจของชีวี...ไม่มีแล้ว
1612
16
1
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
