ยามรักรุมร้าวรวดปวดทั่วร่าง
เปรอะเปื้อนหว่างดวงกมลจนวิสัย
ถึงเหตุผลก่อเกื้อมิเยื่อใย
เอาแต่ใจนั่นเพราะรักสมัครปอง
ส่อรักจริงยิ่งเห็นเป็นค่าน้อย
มัวแต่คอยอิจฉาพาหม่นหมอง
ดุจราตรียาวนานเมียงม่านมอง
กว่าแสงทองจะขยับรับอรุณ
คือชะตาแห่งชีวันและฝันร้าย
เฝ้ามุ่งหมายใยเยื่อคิดเกื้อหนุน
คอยคำเพรียกเรียกขานหวานละมุน
สัญญาณแห่งไออุ่นคุณตอบมา
เพียงสัมผัสนิ้วเธอคงเพ้อพร่ำ
ใจร้องร่ำตาจับเจาะเที่ยวเสาะหา
ในห้องหับมืดดำพร่ำพรรณนา
คือคุณค่าแห่งรักจักรอคอย
จงเข้มแข็งไว้เถิดเมื่อเกิดรัก!
ว่าพร้อมพรักเพื่อพบเศร้าและเหงาหงอย
ใช่น้ำมือใครอื่นสะอื้นออย
ก็สาวน้อยคนที่รักปักดวงจินต์
Symptoms of Love
Love is a universal migraine,
A bright stain on the vision
Blotting out reason.
Symptoms of true love
Are leanness, jealousy,
Laggard dawns;
Are omens and nightmares-
Listening for a knock,
Waiting for a sign:
For a touch of her fingers
In a darkened room,
For a searching look.
Take courage, lover!
Can you endure such grief
At any hand but hers?
(Robert Graves, 1895-1985)