ฉันอยากมอบหัวใจอันใสผ่อง
ให้ครอบครองหนึ่งในหัวใจฉัน
เธอสูงส่งเลิศล้ำเหลือรำพัน
จะเชื่อมกันไยได้คงอายดิน
ฉันเก็บไว้ในอกจึงหมกไหม้
อยากจะให้เธอรู้คู่ถวิล
เฝ้าหมายมองปองรักหนักดวงจินต์
แทบจะสิ้นชีวาตม์หากพลาดรัก
ฉันเป็นคนขี้เหนียมเจียมอยู่มาก
ถึงจะอยากเอ่ยคำดูต่ำศักดิ์
แต่หากเอ่ยในใจนั่นไวนัก
ว่ารักๆเธออยู่มิรู้คลาย
ฉันชอบฝันถึงเธอเสมอนะ
ถึงเธอจะไม่รู้ว่าคู่หมาย
เป็นเพียงคนด้อยค่าช่างน่าอาย
ไม่สมสายสวาทวิลาศลักษณ์
ฉันจึงมีปมด้อยไว้คอยกั้น
เหมือนรักนั้นมีลวงให้หน่วงหนัก
กร่อนหัวใจคนจนให้หม่นพักตร์
แล้วคงจักผลักไสให้ไกลตา
ฉันอยากมอบหัวใจอันใสผ่อง
ให้ครอบครองดวงแดก่อนแบหลา
เพราะชาตินี้ต่ำต้อยน้อยบุญญา
แม้นเมตตาถามถึงสุดซึ้งพอ
๑๙ กันยายน ๒๕๓๐