ยอดชู้พธูเก็บ : A Secret Kept

Prayad

นางนำฉันสู่รวงรังแห่งวังรัก
พิสุทธิ์นักดุจอะบิเกลช่างเฉิดฉัน
ยิ่งยามนางมิพรางหน้าเปิดผ้าพลัน
สวยถึงขั้นแม้นเอสเธอร์เธอต้องอาย
 
แสงเรื่อเรืองเรือนร่างสร่างความมืด
สรรพสิ่งยวบยืดย่อมสั่นสาย
พนมเนินนวยนาดแกะวาดลาย
“นี่ความหมายสองเราลับกลับค้นเจอ”
 
หากแต่นางกางแขนแอ่นอกอ้า
ประหนึ่งว่าสตรีเข้มเต็มเสนอ
ฉันถูกนางรวบดมใต้ผมเธอ
ชั่วเพียงเผลอพาทิวาสู่ราตรี
A Secret kept
The girl brought me
into the house of love.
She was as pure and
perfect as Abigail.
When she took off
her veil she revealed a form
That put to shame
the beauty of Esther.
Her light shone in
the darkness, make everything tremble.
The hills started
to dance like rams.
I thought, ‘Now our
secrets are discovered.’
But she stretched
out her hand like a woman of strength
And enveloped me
with her jet-black hair.
So the day was
immediately turned into night.
(Judah Al-Harizi,
1170-after 1235, Translated by David Goldstein)