คนไร้ศักดิ์

Prayad

ดงดิบลิบแดนด้าว            กับคราบคาวความฉาวโฉ่

ถูกหยามเพราะความโง่   ไม่เก้โก๋เหมือนใครคน

 

ฝังซากความบัดซบ        ไม่อยากสบความสับสน

หลีกเร้นเว้นเวียงวน       รองอัสสุชลด้วยคนโท

 

ดาราระยับฟ้า               ดูทีท่าหยิ่งยโส

ปลอบใจด้วยธรรมโม    ท่องพุทโธ อีโธ่ศพ

 

ฉันรักใช่ฉันใคร่            แล้วทำไมไม่มาพบ

เชือดเฉือนแล้วเลือนหลบ คนประจบเจ้าสอพลอ

 

ดงดิบคือป่าช้า               อย่าหวนหาอย่ามาง้อ

เหม็นสาบคนมอซอ       เชิญลออกลับเวียงวัง

 

ฉันเขลามัวเมารัก         จักเสียศักดิ์ตระกูลหวัง

ยอมช้ำแต่ลำพัง            เจ้านั้นยังอีกยาวไกล

 

ง้างหินเกลี่ยดินกลบ    ใต้พิภพ ฉันหลับใหล

เนื้อหนัง ผุพังไป       อย่าอาลัยคนไร้ศักดิ์   

(๑๔ มกราคม ๒๕๓๐)

comments powered by Disqus
  Prayad

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน