ใครระบาย ป้ายสี ที่ขอบฟ้า
กลบดารา และเดือน ให้เลือนหาย
ลมกระโชก โบกพัด โอบรัดกาย
พร้อมกับสาย ฝนพรำ เมื่อค่ำคืน
หนาวสะท้าน ซ่านซุก ทุกขุมขน
พิรุณหล่น จากฟ้า ก็พาชื่น
สิ้นแสงแปลบ เสียงฟ้า ก็ผ่าครืน
พืชไพรยืน ซับน้ำ ที่ฉ่ำดิน
วสันต์มา คราใด ใจสับสน
สัญญาคน อยู่ไกล ใจถวิล
วันฝนลา ฟ้าใส เคยได้ยิน
จะคืนถิ่น เมื่อฝน มิหล่นลง
หลายวสันต์ ผ่านไป ยังหมายมั่น
เฝ้าคอยวัน ฝันใฝ่ ใจประสงค์
ยังเชื่อคำ สัญญา ว่ายืนยง
จะมั่นคง จงคอย อย่าน้อยใจ
จะรอวัน ฝนลา เมื่อฟ้าแจ้ง
เฝ้ามองแสง จันทรา คืนฟ้าใส
หวังเพียงนิด คิดถึง ซึงคนไกล
กลับมาให้ ได้ชม ภิรมย์ปอง
ดาราล้อม เดือนเสี้ยว ที่เกี่ยวฟ้า
คืนนภา ผ่องใส แต่ใจหมอง
เสียงกรีดปีก เรไร ให้ทำนอง
ปล่อยเรามอง เดือนลับ ...ไปกับตา
คนกรุงศรี 17 พ.ค. 2556 21:55 น. - ID 147146 
2056
4
3
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
