เหงา หนาว
กันนาเทวี
ใต้ฟ้าพราวดาวพร่างกระจ่างฟ้า
ก่อนนิทราแสนเหงาเศร้าจริงหนอ
คิดถึงคนเคยใกล้ได้พะนอ
ยังเฝ้ารอเฝ้าฝันทุกวันคืน
คิดถึงกันบ้างไหมใจผวา
อยากพูดจาเห็นหน้าพาใจชื่น
อยู่ที่นี่หนาวจนทนกล้ำกลืน
ลืมตาตื่นภาพฝันนั้นยังจำ
ยามฟ้าครวญฝนมาพาใจป่วน
หัวใจครวญหนาวอุราฟ้าชุ่มฉ่ำ
ได้แต่รอเรียงถ้อยร้อยลำนำ
วอนเว้าคำฝากไปใจคนคอย
หนาวจับจิตคิดหวังรอฟังหา
ส่งข่าวมาถึงบ้างช่างเหงาหงอย
คนทางนี้หวั่นรักจักเลื่อนลอย
ตะวันคล้อยลับทิวเขาสุดเศร้าใจหนาว...เหลือเกินคนดีสุดที่รัก
หัวใจปักรักเธอมั่นไม่หวั่นไหว
ยามลาไกลรอเธอเพัอเพลงไพร
ส่งรักไปออดอ้อนวอนตามลม
ใต้ฟ้าพราวดาวลอยคล้อยลงต่ำ
น้ำค้างพรำเยือนหล้าพาขื่นขม
ร้อยคำรักเรียงถ้อยคอยชื่นชม
หวังสุขสมสองเราคงเข้าใจ