เมื่อความจริง ปรากฎ ในบทรัก
จึงประจักษ์ แก่ใจ ไม่คิดถาม
เพราะตัวเรา เข้าไป ไม่ไหวปราม
จึงลุกลาม ความรัก ของใครๆ
เมื่อความจริง แสนเศร้า เฝ้ารับรู้
ความสุขใจ จึงอยู่ คู่ไม่ไหว
เพราะรักนี้ ไม่ถูกต้อง จึงต้องไป
อย่าให้ใคร ต้องเสียใจ เพราะตัวเรา
เพราะรักเขา ใจเรา จึงต้องปล่อย
รักล่องลอย กลับสู่ ประตูเศร้า
อย่าทำร้าย ใจใคร ให้อับเฉา
อย่าให้เรา เป็นต้นเหตุ ความเสียใจ
เคยสุขใจ แค่ไหน ใจต้องจบ
อย่าไปพบ ให้ยาก จะผลักไส
ถอยออกห่าง จากความรัก ที่หนักใจ
อย่าให้ใคร ต้องเจ็บ เพราะเราเลย
ถอยออกมา เมื่อเวลา ยังหลงเหลือ
และทุกเมื่อ ที่เจอ จงนิ่งเฉย
อย่าเพิ่มไฟ ให้รักนี้ มีอีกเลย
ความคุ้นเคย เก็บไว้ ในใจพอ