เหลือเพียงตอ
กันนาเทวี
เหลือเพียงตอรอวันที่ผันเปลี่ยน
กาลหมุนเวียนผุพังหวังใดหมาย
อดีตล่วงลาลับฤๅกลับกลาย
ผ่านดังสายลมผ่านธารล่องเลย
ถักเกลียวรักร้อยใจมาลัยหอม
ดั่งถนอมพร้อมเพรียงเคียงเขนย
จำใจจากพรากลาชาเฉยเมย
ที่คุ้นเคยเริงรื่นขมขื่นใน
รักลางเลือนเตือนย้ำคำให้คิด
ที่สนิทห่วงหาเคยปราศรัย
ใคร่อิงแอบแนบนวลรัญจวนใจ
ถอดถอนไกลใยสวาทตัดขาดรอน
ห้วงภวังค์ครั้งหนึ่งตรึงตราจิต
คนไร้สิทธิ์ถักทอพ้ออักษร
ดั่งคนบ้าว้าวุ่นกรุ่นอาวรณ์
คำอาทรสิ่นไร้ใจวังเวง
เป็นแค่ฝันผ่านไปใจกางกั้น
ใช่ใครนั้นตั้งใจใคร่ข่มเหง
คีตกานท์ทำนองร้องบรรเลง
จึงเป็นเพลงรักหวานซ่านซึ้งทรวง
เหลือเพียงตอรอวันผุพังกร่อน
ผ่านขั้นตอนชีวิตหลงติดบ่วง
อดีตลาลับไปไม่ถามทวง
เก็บฝันช่วงสดใสไว้ลำพัง....