หวังในไมตรี
คนกรุงศรี
ใครคนหนึ่ง ซึ่งเหมือน เป็นเพื่อนพ้อง
ดุจพี่น้อง ร่วมงาน ช่วยสานศิลป์
เคยต่อกลอน อ่อนหวาน ผ่านจากจินต์
ให้โลกยิน เยี่ยมยล มนต์กวี
จวบวานวัน ผันผ่าน มินานเนิ่น
เราเผชิญ สิ่งใด กระไรนี่
ช่างสับสน วุ่นวาย ในฤดี
หลอนชีวี ของเรา จนเศร้ามาน
ความคิดถึง ห่วงหา มารุมเร้า
กับหงอยเหงา หมองหม่น ทนร้าวฉาน
ตั้งสติ ไตร่ตรอง มองรูปการ
แม้เนิ่นนาน มิเป็น เช่นนี้เลย
ด้วยเพราะเธอ หรือไร ทำให้ทุกข์
คอยปลอบปลุก ใจเรา นะเจ้าเอ๋ย
เตือนตนตัว กลัวเป็น ดั่งเช่นเคย
ที่ลงเอย ด้วยใจ เกือบวายวาง
เพียงอยากย้ำ คำนัย ให้เธอรู้
คนหนึ่งผู้ ทุกข์ใจ อยู่ไม่ห่าง
อนาคต หดหาย คล้ายเลือนลาง
เกรงอยู่อย่าง ว้าเหว่ อายเทวา
เตรียมคมถ้อย ร้อยคำ จะนำบอก
พูดไม่ออก เหตูใด จึงไม่กล้า
สุดอัดอั้น ตันใจ ในอุรา
จึงวอนฟ้า อย่าให้ดิน...สิ้นไมตรี
คนกรุงศรี 15 เม.ย. 2556 22:32 น. - ID 147010 
3087
3
2
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
