นั่งรับลม ชมดาว ที่พราวฟ้า ปล่อยวิญญา ล่องไป ในความฝัน แล้วเดือนเสี้ยว เลี้ยวลับ หนีกลับพลัน ใจเรานั้น สับสน จนวุ่นวาย พอจันทร์ลา ฟ้าเหงา ทิ้งเราหมอง เหม่อตามอง จ้องไป ไร้จุดหมาย ด้วยลมเย็น พลิ้วผ่าน สะท้านกาย ความหลังพราย ผุดเห็น เช่นวันวาน เคยเคียงพิมฯ คนสุพรรณ ในวันก่อน เมื่อคิดย้อน ยังจำ คำไขขาน แต่วันนี้ พี่เดี่ยว เปลี่ยวดวงมาน ทุกเหตุการณ์ ก่อนเก่า เราอยากเลือน มิอยากตรม จมทุกข์ จนสุขสิ้น หวังชีวิน มีคู่ อยู่เป็นเพื่อน แต่ว่ารัก หนหลัง ยังย้ำเตือน ยึดเสมือน เป็นหลัก ที่พักใจ ฤๅเพราะสาว บ้านใต้ พาใจพรั่น ยิ่งพบกัน บ่อยบ่อย พลอยอ่อนไหว มีความสุข ลึกลึก นั่งนึกไป หาเหตุใด ใคร่รู้ ดูความจริง เป็นแรงใจ ให้กัน ในวันก่อน วันนี้อ้อน งอนง้อ ขอสักสิ่ง เพียงหนึ่งห้อง ของใจ ให้พักพิง ยังเกรงกริ่ง มิกล้า จะพาที
พลายแก้ว เมืองกาญจน์ 14 มี.ค. 2556 22:39 น. - ID 146758 
1932
2
0
15 มีนาคม 2556 15:48 น. - comment id 1256643
สับสนบ่อยไม่ดีนะคะ
16 มีนาคม 2556 11:01 น. - comment id 1256699
ดักลอบต้องมั่นกู้ เจ้าชู้ต้องมั่นเกี้ยวค่ะ กล้า ๆ หน่อยนะค่ะ เอากำลังใจมาฝากค่ะ ขอให้สมหวังกับคนที่รักนะค่ะ
16 มีนาคม 2556 20:49 น. - comment id 1256735
ิคิดไปเองมั่ง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
