ถึงคนสุรินทร์
คนบางบอน
ถ้าหอบใจเหว่ว้ามาเยือนถิ่น
คนสุรินทร์จะยินดีพาทีไหม
ซึ้งบทกลอนอ่อนหวานคนบ้านไกล
จึงเผลอใจไหวหวามข้ามฟ้ามา
หวังให้คนสุรินทร์ถวิลถึง
ว่ามีใครคนหนึ่งคะนึงหา
ถึงหนทางยาวไกลสุดสายตา
สุดขอบฟ้ามิอาจขวางเส้นทางใจ
บอกกับเธอด้วยใจที่ใฝ่ฝัน
เฝ้านับคืนนับวันฝันมาใกล้
ดอกไม้แห่งไมตรีนี้ฝากไป
หวังผูกเยื่อสานใยไว้ด้วยกัน
ฝากสายลมรำเพยพาเพลงกานท์กล่อม
สถิตอ้อมหัวใจจุดไฟฝัน
อย่าเลือนรางอย่าห่างหายสายสัมพันธ์
ฝากคำมั่นนี้ไว้กับสายลม
คนอยู่ไกลใจหวังฟังคำอ้อน
ผ่านบทกลอนปลอบขวัญวันขื่นขม
กลอนซึ้งซึ้งคำซึ้งซึ้งถึงอารมณ์
คงจักข่มใจเหงา เศร้า สร่างซา
แม้นมาถึงสุรินทร์แล้วสิ้นหวัง
ก็จะฝังใจนี้ที่ร่ำหา
คนสุรินทร์สิ้นเยื่อใยไม่เมตตา
(จะ)ร่ำสุรา ที่สุรินทร์ ให้สิ้นใจ