เหมือนตัวลอยคล้อยไปในอากาศ พบพิลาสลำแสงแห่งสวรรค์ ปรากฏร่างนางฟ้าองค์ลาวัณย์ เพริศผิวพรรณผ่องผุดสุดโสภา นางย่างเยื้องเรืองท่าสง่างาม เพลินพิศตามนางไปในชั้นฟ้า ผ่านทุ่งเมฆเขตชั้นที่กั้นตา คล้อยเวหาสู่ชั้นสวรรค์พรหม ในห้วงจิตพิศเพลินเสียเกินกลับ อยากเลยลับลืมทุกข์อยู่สุขสม กับนางเพียงเคียงฝันทุกวันชม ลืมทุกข์ตรม...หลับฝันนิรันดร์กาล นางคือคนหนึ่งในดวงใจคิด รสจริตจิตใจคล้ายความหวาน ในฝันขมตรมเศร้าที่ร้าวราน นานแสนนาน...ผ่านมาตามหาใจ ไหวตระหนกอกหวั่นเมื่อครั้นตื่น ยันกายฝืนลืมตาอุราไหว ทุกรุ่งเช้าเฝ้าหลอนจะนอนไว เพื่อพบใครในฝันแต่นั้นมา
13 ตุลาคม 2555 07:46 น. - comment id 1248633
กลอนน่ารักนะคะ รีบเข้านอนจะได้ฝันไวๆ
16 ตุลาคม 2555 12:34 น. - comment id 1248810
รัก...ไม่ใช่การครองคู่ แต่ความสุขในการครองคู่...คือรัก ^ ^ ^ ลึกซึ้ง
20 ตุลาคม 2555 15:57 น. - comment id 1249282
ขอบคุณ คุณเพียงพลิ้ว มากๆครับ ขอบคุณ คุณ โคลอน มากๆ ตามนั้นครับผม