****************************************** ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ทุกเส้นสายลายอักษ์ที่มักจรด ทุกหยาดหยดของหัวใจอาลัยหา ได้กรองกลั่นเป็นบทกลอนให้เรื่อยมา ทุกอรรถาบันดาลใจได้จากเธอ แต่ว่าเธอไม่เคยจะรับรัก ถึงอกหักจิตรอนน้ำตาเอ่อ ห่างเหินไปเหมือนไม่เคยได้พบเจอ ที่เฝ้าเพ้อก็เหลือแค่ความทรงจำ แต่อย่างไรก็อยากบอกว่าขอบคุณ ที่ทำให้ฉันได้คุ้นได้รู้ทำ เขียนบทกลอนบทกวีที่งามล้ำ ทุกถ้อยคำล้วนกลั่นกรองจากหัวใจ ถึงวันนี้จะไม่มีเธออยู่ อยากให้รู้ไม่ต้องห่วงฉันอยู่ได้ มีถ้อยคำจากกลอนกาพย์คอยปลอบใจ อยากขอบคุณที่ไม่เคยรักกัน ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ ****************************************** *ที่เริ่มแต่งกลอนเป็นเรื่องเป็นราวก็ตอน อกหักครั้งแรกน่ะครับ แรกๆแต่งแต่ กลอนประมาณว่าเศร้าสุดๆจะตายให้ได้:P แต่พอทำใจได้ก็ลองเปลี่ยนแนวแต่งแนวอื่นบ้าง ทีนี้เลยติดใจรักการแต่งกลอนไปเลย^^ *ส่วนนึงก็เพราะ...น่ะแหละ:)
24 เมษายน 2545 19:00 น. - comment id 47368
อ๋อ...........ที่มาของกวีที่ชื่อ ธีรธัช เปงงี้นี่เอง ต้องขอบคุณคนๆนั้นจริงๆ ไม่งั้นคงไม่มีกวี คนนี้แน่ๆ หุหุ
24 เมษายน 2545 19:54 น. - comment id 47377
^õ^ อ๋อ.................เพราะเธอคือแรงบันดาลใจใช่ไหมพี่
25 เมษายน 2545 02:10 น. - comment id 47436
คล้าย ๆ กันเลยค่ะ เพียงแต่เริ่มแต่งกลอนตอนเริ่มมีความรักครั้งแรก....@^_^@
25 เมษายน 2545 10:53 น. - comment id 47454
ความรู้สึกที่เริ่มแต่งกลอนนี่ก็มาจากหลายเรื่องนะคะ บีเนี่ยเริ่มแต่งตอนที่รู้สึกอารมณ์ดีมาก ๆ เลย เป็นกำลังใจให้พี่ธีรธัชและทุก ๆ คนค่ะ
26 เมษายน 2545 15:56 น. - comment id 47713
5 5 5 รู้นะ