อธิษฐาน เพราะว่าฝัน นั้นไกลลิบ เกินหยิบจับ เคยยอมรับ เราคง ต้องปลงตก กลัวจะหมอง หม่นไหม้ ใจช้ำฟก จึงเก็บหมก เอาไว้ ในส่วนลึก รักมิได้ ใสสว่าง ดั่งเราคิด มันมืดมิด ร้าวรอน ดั่งตอนดึก ทนเงียบงำ อำไว้ ด้วยใจนึก หากฝนฝึก คงหาย คลายความทุกข์ มีเพียงรัก มอบให้ ไว้ทั้งหมด กะกำหนด ชีวา คงผาสุข ตั้งนิยาม ความฝัน ที่ทันยุค คอยปลอบปลุก ถ้าพร้อม ค่อยยอมรับ แต่กำแพง แกร่งกั้น คือพันธะ เป็นภาระ เนิ่นนาน ชั่วกาลกัป สร้างความดี มีมา คณานับ กลัวตกอับ หม่นไหม้ ไร้คนคบ รักแล้วมี ทุกข์กัน ทั้งนั้นแหละ หากแยกแยะ มิทัน พลันสิ้นจบ หลากหลายเรื่อง รุมเร้า เข้าสมทบ แม้สู้รบ อย่างไร ไม่ชนะ รักฉันมี แต่ให้ ได้ปรากฏ วาดภาพพจน์ ความคิด อิสระ อธิษฐาน ก่อนนอน วอนคุณพระ หวังพบปะ ชาติหน้า อนาคต คนกรุงศรี ฯ กลุ่มวรรณกวีศรีอยุธยา
10 กุมภาพันธ์ 2555 11:00 น. - comment id 1224039
อธิฐานขอพรพระคุ้มภัย ให้คนไกลคนดีมีสุขสันต์ อธิฐานนมนามผ่านคืนมา ขอเขานั้นทุกวันหลับฝันดี กลอนไพเราะจังค่ะ
10 กุมภาพันธ์ 2555 08:11 น. - comment id 1224149
อรุณสวัสดิ์ครับ
10 กุมภาพันธ์ 2555 14:59 น. - comment id 1224207
ขอให้สมปรารถนานะครับ
10 กุมภาพันธ์ 2555 21:31 น. - comment id 1224288
ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ