วันนั้นเธอตอกตะปูปิดฝา อนุโมทนาร่ำลาฉัน เธอสุมกองไฟให้ทุกวัน สาบส่งให้ฉันไปพ้นทาง ฉันตายมาแล้วในครั้งนั้น อยู่อย่างเงียบงันและอ้างว้าง เดินเพียงหนึ่งคนบนเส้นทาง ทิ้งน้ำตาเป็นรอยทางแห่งเวลา มาวันนี้เธอกลับมาจากนรก หอบร่างสกปรกกลับมาหา ยื่นมือฉุดฉันให้กลับมา อ้อนวอนด้วยน้ำตาและปราณี กลับมาเถิดที่รักยกโทษให้ฉัน เธอเอ่ยเพียงคำนั้นเท่านี้ แลกกับทุกอย่างที่ฉันมี ให้กลับมาคืนดีและรักเธอ ได้โปรดเถอะที่รักอย่าโกหก ถึงฉันมันดวงตกอยู่เสมอ คนตาบอดยังไม่อยากจะกอดเธอ หากได้พบได้เจอเธอก่อนมา ฉันตายได้หนเดียวเท่านั้น และเธอฆ่าฉันมาก่อนหน้า กลับลงนรกเถอะ...อย่ามา ให้คนที่เธอฆ่า...ต้องฆ่าเธอ
burst 22 เม.ย. 2545 12:00 น. - ID 14274 
607
2
0
22 เมษายน 2545 13:15 น. - comment id 46896
ตรงไปตรงมาและแรงดี... พอดีกำลังอิ่มกับกลอนหวานๆ รู้สึกถูกใจ... อ่านแล้วขออนุญาตแต่งต่อ ในสายตาของผู้หญิงที่แรงเหมือนกัน ที่ " เจ็บเป็นแล้วหรือ" นะ หวังว่าคงไม่ว่ากัน
22 เมษายน 2545 14:28 น. - comment id 46935
อ๋อ เป็นอย่างนี้นี่เอง ถึงว่าทำไมกลอนของละอองน้ำดูโหดๆ แต่งได้ดีนะ ทั้งสองคนเลย เปลี่ยนบรรยากาศดี จะคอยติดตามละกันนะ
26 เมษายน 2545 14:27 น. - comment id 47680
โอ้โห คิดได้ไงเนี่ย โหดอย่างงี้ เสี้ยวชอบจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
