โลกในใจคนโศกเป็นโลกนิ่ง ต่างจากโลกความจริงอันเจิดจ้า
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
รออะไรกับใจเศร้า ไม่เข้าที
กับใจที่ช้ำลึกและสึกหรอ
รอไม่นานคร้านจะหน่ายคลายการรอ
เพราะใจท้อมันไม่ง่ายจะหายไป
วันผันวัน จากจันทร์หนึ่งถึงอีกจันทร์
แต่กับฉันมันหยุดนิ่งไม่ติงไหว
เวลาตายลงแล้ว กับแววใจ
เวลาใดก็ไร้สุขทุกเวลา
โลกในใจคนโศกเป็นโลกนิ่ง
ต่างจากโลกความจริงอันเจิดจ้า
หากอยากเห็น ก็ให้ลองมองสองตา
จะพบว่ามัน หม่น เหงา เทา มืด เย็น
ตาใจบอดมอดสนิทปิดตลอด
มีทางรอดมารอทักไม่ยักเห็น
เธอรอนานรำคาญใจในลำเค็ญ
ไม่ใจเย็น ทิ้งฉันช้ำเพียงลำพัง
โปรดสำรวมใจรั้งประทังจิต
โปรดเลิกคิดเมตตาใจที่ไร้หวัง
จะสงสารใจคนท้อ ขอระวัง
หากผิดพลั้งอีกครั้งหนึ่ง เขาถึงตาย