บ่วงเหมันต์

สุนทรวิทย์

ลมหนาว  เยือนคราวใด		
   เตือนฤทัย  ให้หวิวหวั่น
			สัญญา  คราเหมันต์				
   อดีตนั้น  ฉันยังคอย
			
        	เธอว่า  จะมาขอ		
  	ฉันเฝ้ารอ  มิท้อถอย
			กอดฝัน  อันเลื่อนลอย			
  	แม้เหงาหงอย  และน้อยใจ
		
       		มองใบ-ไม้เปลี่ยนสี		
  	สายนที รี่หลั่งไหล
			คืน,วัน  ผันจากไป				
   มีหรือชาย  ไม่เปลี่ยนแปร
			
       	เดือน,ปี  ลี้บำราศ	
 		ทุกข์อนาถ  ด้วยบาดแผล
			เจ็บซึ้ง  ถึงดวงแด				
   ไร้เบาะแส  แลข่าวคราว
			
        	สะทก  อกสะท้าน			
   ยามสังขาร  ผ่านวัยสาว
			ดังเพชร,นิล  สิ้นแวววาว		
  	หมดสกาว  ร้าวระทม
		
       		แก่เฒ่า  เข้าชรา
			เปลี่ยวเอกา  น่าขื่นขม
			วาบหวาม  ยามหนาวลม	
 		แอบร้องห่ม  ตรมทรวงใน
	
     			หลายปี  ที่เหินห่าง	
 		แสนอ้างว้าง  รู้บ้างไหม
			ทนสู้  อยู่อย่างไร	
			เมื่อบั้นปลาย  ไม่มีเธอ				
comments powered by Disqus
  • Hathaikarn

    16 พฤศจิกายน 2554 20:49 น. - comment id 1215161

    บ่วงเหมันต์ มั่นว่าหนาว
    คล้ายปวดร้าว เศร้าหม่นหมอง
    อ้างไร้คู่ อยู่เคียวครอง
    นำตาหนอง ท่องเดียวดาย
    29.gif29.gif29.gif
  • สุนทรวิทย์

    17 พฤศจิกายน 2554 21:31 น. - comment id 1215264

    เหมันต์ ในวันนี้
    มิได้มี พี่อยู่ใกล้
    เหน็บหนาว ปวดร้าวใจ
    ไร้ผู้ใด ให้แอบอิง
    10.gif10.gif10.gif
  • Hathaikarn

    18 พฤศจิกายน 2554 16:12 น. - comment id 1215344

    36.gif36.gif36.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน