ที่พึ่งสุดท้าย

สุนทรวิทย์

โถคนดี  แก้วตา  หยุดว้าวุ่น
		        พี่จะบวช  แทนบุญ-คุณพ่อ,แม่
		    เรื่องแต่งงาน  หมายมั่น  จำผันแปร
		เลิกวอแว  ครวญคร่ำ  ทำหน้างอ
				
              พี่ยืนยัน  เพียงถึง  หนึ่งพรรษา
					        ลาสิกขา  ทันใด  ไปสู่ขอ
					    น้องถนอม  ตัวไว้  ให้ลออ
					ตั้งใจรอ  วันวิวาห์  อย่าแง่งอน
			
              บรรพชา  ใต้ร่มกา  สาวพัสตร์
		        แจ้งจรัส  รสพระธรรม  คำสั่งสอน
		    เกิดซาบซึ้ง  พุทธศาสน์  ปราศนิวรณ์
		   หมดรุ่มร้อน  หายสิ้น  ทั่วอินทรีย์
		
            		ครบกำหนด  เร็วไว  ไม่คิดสึก			
           ทั้งลืมนึก  เคยสัญญา  มารศรี
					    ครองจีวร  เดินธุดงค์  ป่าพงพี
					สึกตอนที่  วัยย่าง  เข้ากลางคน
		
            	กลับถึงเรือน  มิประสบ  พบคนรัก
		        ชาวบ้านทัก  นินทา  โกลาหล
		    เธอหนีไป  กับชาย  ท้ายตำบล
		  จิตลุกลน  เร่งตาม  ถามความจริง
				
              ผ่านบ้านน้อง  แอบดู  อยู่ห่างห่าง
					     มองเห็นนาง  กอดก่าย  ลูกชาย,หญิง
					  น้ำตาพลัน  รินร่วง  สุดท้วงติง
    สิ้นทุกสิ่ง  เจ็บช้ำ  จำอำลา
              ตั้งใจบวช  อีกครั้ง  ทั้งชีวิต
          ตัดสนิท  กิเลส  เพศตัณหา
       เคร่งครัดศีล  สวดมนต์  จนชรา
     เป็นหลวงตา  สมถะ  ตลอดไป