คำปลอบ อาจเปลื้องปลดบรรเทาปวด ที่ร้าวรวดปวดร้าวได้คราวหนึ่ง คืนเนิ่นยาวคนหนาวยืนสะอื้นซึ้ง คอยคนหนึ่ง คะนึงคอยละห้อยครวญ คนคอย ก็คอยจนป่นใจแปลบ ใจเจ็บแสบแทบทุกที่อย่างถี่ถ้วน ไม่สนว่าเวลาไหนควรไม่ควร เจ็บล้วนๆจวนจะลับวับวางวาย คำห่วงแท้แม้ผ่อนเบาทุเลาปวด ที่ร้าวรวดลงบ้างให้จางหาย แต่ก็เป็นเพียงชั่วคราวคล้ายเปล่าดาย แค่ยืดยาววันที่ร้าย ย้ายอีกวัน ปีกนกหักหนักในอกนกปีกหัก สิ้นรัก ก็สิ้นแล้วแววความฝัน ลากปีกหักฝืนหายใจเพื่อใครกัน จะดื้อรั้นดั้นทุรนไปหนใด สัญชาตญาณสุดท้ายก่อนวายวาง จึงพาร่างที่แพ้รักใกล้ตักษัย มาแทบตักคนเคยท้วง บอกห่วงใย ขอสิ้นใจในที่ที่ยังมีรัก
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน 21 ต.ค. 2554 01:22 น. - ID 142239 
1857
0
0
21 ตุลาคม 2554 15:01 น. - comment id 1211814
เข้าใจคนเจ็บ ก็เราเจ็บเหมือนกัน
21 ตุลาคม 2554 16:19 น. - comment id 1211829
ณ.ที่นี่ยังมีรัก ผู้เหนื่อยหนักพักอาศัย รักษาปีกหลบหนาวที่ร้าวใจ บรรเทาได้คืนถิ่นบินจากมา...
29 ตุลาคม 2554 14:25 น. - comment id 1213139
............
หากเธอรอคอยใครจนใจแปลบ จะเจ็บแสบทุกอนูความรู้สึก พิษแห่งความชอกช้ำมันล้ำลึก ตกผลึกอวลกรุ่นฝุ่นตะกอน คำปลอบไม่ทุเลาบรรเทาดอก เพราะรักอันย้อนยอกมันหลอกหลอน เธอจึงเจ็บทุกทีที่อาวรณ์ จนร้าวรอนซานซมจมน้ำตา อย่าไปรอคอยใครจนใจปวด อย่าร้าวรวดลุ่มหลงพะวงหา ลองตรองไตร่ใคร่คิดพิจารณา เขาควรค่าแค่ไหนกับใจรอ เปรียบเธอเป็นเช่นนกที่ผกผิน จะโบยบินผินไปที่ใดหนอ เมื่อปีกหักรักลาน้ำตาคลอ ยังวอนขอไปในที่ยังมีรัก ไยเธอไม่เปิดใจให้รับรู้ ฉันคือผู้หม่นหมองครองทุกข์หนัก อยากโอบกอดเธอไว้ในอ้อมภักดิ์ ให้หนุนตักแล้วหลับชั่วกับกัลป์ ...............
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
