ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

9 ตุลาคม 2554 23:11 น. - comment id 1210842

ระหว่างใจใยเหนียวเป็นเกลียวแน่น
เหมือนเป็นแกนความรักปักกับที่
กาลเวลาผันผ่านวันเดือนปี
สายสัมพันธ์เคยมียังเหมือนเดิม

มาเยี่ยมปลอบใจนะครับ

แมงกุ๊ดจี่

10 ตุลาคม 2554 08:46 น. - comment id 1210862

ก็ยังเป็นหนึ่งไมตรี ที่รักอยู่
ขอเพียงรู้  ว่าอยู่ดี อยู่ที่ไหน? 
ขอเพียงรู้ เส้นทางอยู่อย่างไร?
ขอเพียงได้ รู้ข่าวบางคราวเธอ...


   คิดถึงคุณจัง
ดีใจที่เจอคุณวันนี้  เมื่อวานเก็บห้องยังปัดฝุ่นยีราฟ ตัวนั้น  หยิบมาเล่นอยู่นาน  และคิดถึงเจ้าของมันอยู่นาน

สบายดีนะคะ  รักษาสุขภาพด้วย  

กุ้งหนามแดง

10 ตุลาคม 2554 09:09 น. - comment id 1210869

ความทรงจำที่ดียังมีมาก
และมิอยากลืมเลือนเหมือนภาพฝัน
พรหมลิขิตทอถักรู้จักกัน
และยืนยันจากส่วนลึกรู้สึกดี

จวว

10 ตุลาคม 2554 09:10 น. - comment id 1210870

ไม่มาช่วยผู้ประสบภัยน้ำท่วมทางนี้บ้างหรอ

ขาดแคลนอย่างหนัก(เหล้า+โซดา) อือิ

คิดถึงนะตะเอง 

คุณแทน

10 ตุลาคม 2554 11:11 น. - comment id 1210878

สำหรับผม สิ่งที่เหมือนอยู่ในหัวใจ แต่สิ่งที่แปลกไปอาจอยู่ในสายตา

หัดยิ้มซะบ้างนะครับ

ปู่กิ่ง

10 ตุลาคม 2554 11:24 น. - comment id 1210882

หวัดดี ยามใกล้เที่ยงจ้า คุณผู้หญิงช่างฝัน
อย่าบอกนะ..ว่าแอบเขียนก่อนนอน ที่บ้านดินอะ..เพราะดูเวลา  อิอิ

หวัดดี คุณแทนด้วยจ้า

โคลอน

10 ตุลาคม 2554 14:12 น. - comment id 1210891

อย่างน้อย....

เป็นคำพูดที่ดูเหมือนเหงาๆเศร้าๆ แต่ทว่าแฝงพลังของความเข้มแข็งอยู่ในนั้น

ฝนก็ชอบพูดคำว่า"อย่างน้อย...." นำหน้าในบางเวลา เหมือนกันค่ะ

เอื้อยแบม เกิบขาด

10 ตุลาคม 2554 14:44 น. - comment id 1210892

แอบมองอยู่ละคะ 
ขณะที่คนอื่นหลับ 
มีอีกหนึ่งคน  กำลังนอนเขียนอะไรอยู่ ท่ามกลางแสงไฟริบหรี่
และประมาณ สาม สี่ทุม ผู้หญิงคนนี้ก็ร้องกริ๊ด
เล่นเอาสะดุ้งตื่นกันหมด ติดตามตอนต่อไปกันคะ ท่านผู้จม 
 

แก้วประภัสสร

10 ตุลาคม 2554 15:04 น. - comment id 1210899

ลืมบอกค่ะ ไม่มีอีเมล์คุณ
พี่ส่งรูปไปที่เมล์เพื่อนๆแล้วนะคะ 
ฝากไว้ว่า ให้ส่งต่อให้ผู้หญิงฯด้วยจ้า

din

10 ตุลาคม 2554 15:05 น. - comment id 1210900

..............

ความสัมพันธ์อันดียังมีมาก
พบเพื่อพรากจากกันจึงหวั่นไหว
เคยคิดถึงซึ้งมากจากห้วงใจ
แทนเยื่อใยว่าหวงเป็นห่วงเธอ

....................

cicada

10 ตุลาคม 2554 15:05 น. - comment id 1210901

กลอนไพเราะค่ะ...



แซม

บนข.

10 ตุลาคม 2554 18:41 น. - comment id 1210926

ผู้หญิงช่างฝัน

11 ตุลาคม 2554 21:14 น. - comment id 1211019

เพลงพรพบพราก
(แด่...ผูก  พัน  พบ  พราก)

พึงสำนึก “สวัสดี  แหละลาก่อน”
ด้วยโลกคน ดั่งละคร จริงซ้อนฝัน
ผ่านพบแล้ว แม้มิอยาก จะจากกัน
แต่เธอฉัน ล้วนมิอาจ มิพลัดไกล

พึงสำเหนียก “ขอบคุณ แหละขอโทษ”
อาจปีติ ปราโมทย์ อาจหมองไหม้
อาจกระทำ ถูกกระทำ อยู่ร่ำไป
เธออาจเสีย ฉันอาจได้ ใครจะรู้
(ฉันอาจเสีย เธออาจได้ ใครจะรู้)

พึงสัมผัส  “โลกลำพัง แหละโลกเพื่อน”
โลกกระตุ้น กระซิบเตือน การต่อสู้
ส่งสุ้มเสียง ประสานศัพท์ สดับดู
เปิดโลกหู โลกหัวใจ โลกสายตา

พึงสัมพันธ์  “ที่นั่น แหละที่นี่”
จากวันนั้น ถึงวันนี้ สู่วันหน้า
ผ่านบุคคล พื้นที่ กาลเวลา
ต่างโฉมหน้า “เราเพียง แต่ผ่านทาง”

พึงส่งพร “ไม่เป็นเธอ ก็เป็นฉัน”
กระหนาบทัณฑ์ ชะตากรรม กระหน่ำข้าง
ใครเป็นใคร ไม่รู้หรอก หลังหมอกจาง
เก็บหัวใจ เอาไว้บ้าง... คิดถึงกัน  

โดยไพวรินทร์ ขาวงาม ๒๕๔๙ / สยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์  มิถุนายน ๒๕๕๐

แทนคำขอบคุณ.. แด่ทุกมิตรภาพ..

อัลมิตรา

11 ตุลาคม 2554 21:44 น. - comment id 1211022

คืนนั้น หลังจากที่ทุกคนแยกย้ายไปตามอัธยาศัย ทีม staff รวมทั้งหลวงพ่อ ยังจะต้องวางแผนเตรียมงานสำหรับวันรุ่งขึ้น กว่าจะกลับเข้ามานอน พอมุดเข้าเต็นท์ได้แป๊บเดียว ก็ได้ยินเสียงร้องกรี๊ด จนต้องส่องไฟเข้าไปข้างในแล้วถามว่า มีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า ...

แหม๊ ยังว่างเขียนเนอะ 555

ผู้หญิงช่างฝัน

12 ตุลาคม 2554 00:41 น. - comment id 1211027

คุณอัลฯ
แค่บางความรู้สึกที่ไม่ปล่อยผ่านไป.. อย่างไร้ทรงจำ 
...

เป็นเพราะตัวตน
รักจะอยู่อย่างคนที่ไร้ค่า
มองชีวิตพลิกผัน-วันเวลา
ผ่านหัวใจเฉยชาไปวันวัน

หรือเพราะ.. หนทางเดิน
ทำให้ต้องห่างเหินจากความฝัน
เก็บความรัก-ความงดงาม-ความผูกพัน
ซ่อนไว้กับคืนวัน-กาลเวลา  

เพียงพลิ้ว

12 ตุลาคม 2554 10:39 น. - comment id 1211047

สายใยเหนียวแน่นเสียด้วยสิเนาะ

แจ้นเอง

14 ตุลาคม 2554 11:04 น. - comment id 1211152

สวัสดีค่ะคุณผู้หญิงช่างฝัน

แม้เพียงเสี้ยวก็ยังดีนะคะ

เหงาจัง

คิดถึงจังเลยค่ะ หวังว่าคงจะสบายดีนะคะ

หมั่นดูแลตัวเองค่ะ

ผู้หญิงช่างฝัน

18 ตุลาคม 2554 20:26 น. - comment id 1211575

ระหว่างคืนเงียบงันอันเหน็บหนาว
มวลหมู่ดาวพราวระยับประดับฟ้า
จรัสแสงแข่งขันล้อมจันทรา
เป็นความงามแห่งนภาที่น่ายล

นั่นคือความคู่ควรที่บังเกิด
เจียมตัวเถิดเศษดินถิ่นไพรสนฑ์
แค่จันทร์สาดแสงมาอย่าลืมตน
หลงวังวนแหวกว่ายตะกายเดือน

เจ้าเป็นแค่เศษดินที่สิ้นศักดิ์
แอบทึกทักจันทรามาเป็นเพื่อน
ซ่อนหวังไว้ในฝันอันลางเลือน
เผลอลืมเตือนว่านั่นเพียงฝันไป

ต่อให้จันทร์ลดค่ามาใกล้ชิด
เจ้าก็ไม่มีสิทธิ์จะอ่อนไหว
จันทร์ควรคู่ดาราบนฟ้าไกล
เป็นดินหมายเคียงจันทร์.. อย่าฝันเลย ขอบคุณนะคะ คุณเพียงพลิ้ว, คุณแจ้น  คิดถึงเช่นกัน