ระทมใต้ชมพู่
สุนทรวิทย์
ดึกดื่น คืนไร้ดาว
ฉันเหน็บหนาว ปวดร้าวจิต
วาบหวาม ยามมืดมิด
ขาดคู่คิด หงุดหงิดจัง
ใต้ร่ม ชมพู่นี้
น้องกับพี่ มีความหลัง
ดูดดื่ม ลืมหรือยัง
สัมพันธ์ครั้ง นั่งเคลียคลอ
จากไกล ไปเหินห่าง
นึกอ้างว้าง บ้างไหมหนอ
พี่ยัง ตั้งตารอ
พร่ำตัดพ้อ ท้อทรวงใน
รำพึง ถึงยอดชู้
โฉมพธู เธออยู่ไหน
ป่านนี้ คงมีใคร
โลมลูบไล้ นอนใกล้เคียง
รักเอ๋ย เคยหวานฉ่ำ
ฝังจดจำ ถ้อยน้ำเสียง
ไฉน กลายเอนเอียง
ทำบ่ายเบี่ยง เลี่ยงหลบไป
หลายปี ที่ยืดเยื้อ
พอมีเหลือ เยื่อใยไหม
ขุ่นเคือง ด้วยเรื่องใด
จึงเงียบหาย ไร้ร่องรอย
ใต้ร่ม ชมพู่เก่า
พี่จับเจ่า อย่างเหงาหงอย
ทุกคืน ทนฝืนคอย
เปลี่ยวเศร้าสร้อย แสนน้อยใจ
หน้าส่วนตัว
สุนทรวิทย์ 24 ก.ย. 2554 13:38 น. - ID 141911 
845
0
0
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
