พระอาทิตย์ อัสดง ลงวันนี้ รุ่งรุจี อุษา ก็มาใหม่ พร้อมสาดแสง อวดโอ่ อโณทัย ตามวิสัย ระวี เคยมีมา ภาณุมาศ อร่าม งามอบอุ่น มีการุณย์ ต่อคน ชนทั่วหล้า สรรพสิ่ง ทั้งมวล ถ้วนโลกา ทั้งพฤกษา ป่าเขา ลำเนาไพร อยากเอื้อมสอย รังสิมา คว้าจุมพิต แต่เกรงฤทธิ์ สุริยะ จะเผาไหม้ จำชะงัก หักห้าม ปรามหัวใจ สุดคว้าไขว่ ได้แต่ แค่แหงนชม อาภากร จรูง อยู่สูงนัก เหมือนนงลักษณ์ นางหนึ่ง ซึ่งงามสม ข้ามีจิต พิสมัย ใคร่ชื่นชม แต่ถูกข่ม ด้วยชนชั้น ฐานันดร โฉมตรู อยู่ไกลแสน สุดแขนเอื้อม ฉันจึงเชื่อม คำรัก เป็นอักษร แทนลมปาก ฝากไว้ ในบทกลอน หวังบังอร เห็นใจ ตอบไมตรี
24 กันยายน 2554 16:56 น. - comment id 1209174
สร้างบันไดสายรุ้งที่มุ่งฝัน จากสีสันรังสีสุรีย์แสง โปรยวัสสาเคลียคลอมาพอแรง เพื่อฝากแฝงส่งใจให้ตะวัน ทักทายครับผม
24 กันยายน 2554 20:44 น. - comment id 1209203
ครับ สวัสดีครับ
24 กันยายน 2554 21:20 น. - comment id 1209214
วอนลมฝากรัก ว่างั้นเถอะ
24 กันยายน 2554 21:36 น. - comment id 1209221
เรื่อยเปื่อยไปเรื่อยครับ นึกอะไรได้ก็เขียนครับ ถ้าไม่ไพเราะก็ทนอ่านหน่อยนะครับ
25 กันยายน 2554 10:51 น. - comment id 1209269
เรื่อยเปื่อย เรื่อยๆเหนื่อยก็พัก ทั้งกลอนหนักกลอนเบาดูเข้าท่า ปล่อยอารมณ์ผสมอักษรร่ายร่อนมา จะตั้งหน้า ตั้งตาอ่าน ..บ่ยั่นเลย ร่อนมาเรื่อยๆ ..เหนื่อยก็พัก