สิ่งเดียวที่ฉันมีอยู่...... คือเธอ..ยอดพธู..รู้บ้างไหม เป็นสิ่งเดียว..ที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ มิให้หลงใหล..กับกาลเวลา... สิ่งเดียวที่ฉันมีอยู่... เริ่มเข้าสู่ ..ห่างเหิน และเมินหน้า ได้ชื่นใจบ้าง ..เพียงครั้งครา ไร้ความโหยหา ..เหมือนที่เคยมี.. สิ่งที่เหลืออยู่..... คือความหดหู่..ของใจดวงนี้ ห่อเหี่ยวโรยรา..อ่อนล้าสิ้นดี เพราะขาด..ความปราถนาดี..ของใครบางคน... สิ่งที่เหลืออยู่.... คือความอดสู..กลัว..และสับสน เพราะขาดความรัก..ของใครบางคน ที่เคยเวียนวน..แต่กลับ...เปลี่ยนแปลง.... สิ่งที่เหลืออยู่....... คือการรับรู้..ถึงความหน่ายแหนง และรอยทางของใจ..ที่เปลี่ยนแปลง กับการแสดงตบตา..จากบางใคร.. สิ่งที่เหลืออยู่....... คือทางสู่..ความเหงา..และอ่อนไหว หากวันนี้ ..ในใจเธอ..จะมีใคร.. คงไม่เป็นไร..เพราะเจ็บ...จนชาชิน... ทิพย์โนราห์ พันดาว
6 กันยายน 2554 08:13 น. - comment id 1205708
ดีจร้า...(อีกแล้ว อิอิ) อาคุงทิพย์... สิ่งเดียวที่มีอยู่...คือ "ใคร" ได้ไง ต้องเป็น "ใจ" ซิ...ถึงจะถูก... แต่ก็...แหมะ...เขียนกี่บท...ก็...ฮืมมมม...ตลอดเรยยย.... เปลี่ยนก็เปลี่ยน...ใจรู้ รู้ใจ...ไง...คุงทิพย์...
5 กันยายน 2554 21:38 น. - comment id 1205771
ก็เห็นมีตั้งหลายสิ่งนะที่เขียนมา
8 กันยายน 2554 09:40 น. - comment id 1207570
.......... สิ่งเดียวที่ฉันมีอยู่........ เธอรับรู้บ้างไหมในใจฉัน มีเพียงเธอคนดีทุกวี่วัน ไม่มีวันปันใจมอบให้ใคร สิ่งที่เหลืออยู่........... คือรับรู้ขื่นขมตรมไฉน? คือรับรู้อย่างยิ่งความจริงใจ ที่บางใครไม่มีมอบเพื่อตอบแทน ............