อยู่ที่นี่หรือที่นั่นก็หวั่นไหว อยู่ที่ไหนก็ไหวหวั่นถึงวันหวาน
คืนแรมสามค่ำหน้าร้อน
ยังมีรักเหลือบ้างไหมในคำ "รัก"
ยังหวังจักสมหวังไหมในสิ้นหวัง
หมดไม่เหลือคำปลอบใดให้พลัง
ใจจะรั้งอยู่เยี่ยงไรเมื่อใจราญ
อยู่ที่นี่หรือที่นั่นก็หวั่นไหว
อยู่ที่ไหนก็ไหวหวั่นถึงวันหวาน
วันผ่านเลย ลับไม่หันอย่างวันวาน
มีแต่หว่านโศกใส่ในวันเวียน
จะมีใจของใครเล่าเศร้ากว่านี้
เขียนกวีตรมไหม้ใช่อยากเขียน
เจ็บเจียนใจจะขาดห้วนก็จวนเจียน
วันคืนเปลี่ยน เจียนสิ้นใจไปทุกวัน
ปลีกใจจากโลกจริงทิ้งไปก่อน
ยังอาวรณ์ซ่อนอาศัยในความฝัน
เป็นที่ที่รักยังชื่นชื้นชีวัญ
ณ ที่นั้น ฝันแจ่มจ้าจริงกว่าจริง