กับสัญญา ผูกพัน ในวันนี้ เราจะมี รักกัน ถึงวันไหน กำแพงกีด กั้นขวาง จนห่างไกล จึงหมองไหม้ เพราะต่าง อยู่ห่างกัน ต้องเจ็บอีก เพียงใด รู้ไหมหนอ จะทดท้อ เพียงใด รู้ไหมนั่น มิร้องขอ หัวใจ ใครแบ่งปัน แต่สุขสันต์ มีก็ พอแบ่งไป เส้นทางนี้ ที่ฝัน ในวันก่อน คงถึงตอน สิ้นฝัน ในวันใกล้ สิ่งสำคัญ แหนหวง เท่าดวงใจ รักที่ให้ สุดหวง เท่าดวงจินต์ รักที่เธอ มอบให้ จะไม่สูญ คงเพิ่มพูน ห่วงใย จะไม่สิ้น ชั่วชีวิต ลับลา ตราบฟ้าดิน มอบชีวิน ดั่งสัจจา แห่งฟ้าเดิม รออรุณ อุ่นไอ คราใกล้รุ่ง ปลายโค้งคุ้ง ฟ้าใส ก็ใกล้เริ่ม ริ้วสุรีย์ ทอแสง คอยแต่งเติม ทิวาเพิ่ม เหลืองแดง คอยแต่งตาม ลมรวยริน โลมไล้ จนไหวหวั่น แว่วจำนรรจ์ ครั้งใด ชวนไหวหวาม ขอเพียงเธอ มีสุข ทุกนิยาม จบบทความ อาจเป็น เช่นนิยาย
คนกรุงศรี 17 มิ.ย. 2554 22:36 น. - ID 140689 
1267
0
0
18 มิถุนายน 2554 09:05 น. - comment id 1199630
แม้เป็นได้เพียงนิยายแต่มีความหน้าจดจำ
27 มิถุนายน 2554 11:46 น. - comment id 1200927
ขอบคุณสำหรับกลอนบทนี้ โดนจริงๆ อยากให้คนคนหนึ่งได้อ่านบ้างจัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
