ไม่ปลอบไม่ว่า อย่าทำร้ายกัน

ปุยเมจิกา

  ............ในเวลา ที่ฉัน นั้นทุกข์ใจ            ทำไมถึง ไม่มีเธอ อยู่เคียงข้าง
  รู้ไหมมัน ช่างเหนื่อย และอ้างว้าง             โปรดเห็นใจ ฉันบ้าง เถอะคนดี
  ............รู้ว่าเธอ ก็ท้อใจ อยู่เหมือนกัน      คิดว่าท้อ มากกว่าฉัน เหรอตอนนี้
 ที่ฉันยิ้ม เหมือนว่าฉัน อารมณ์ดี               รู้รึเปล่า ว่าฉันรู้ สึกยังไง
  ............เธอไม่รู้ หรือเธอ แกล้งไม่สน       ฉันก็คน มีจิตใจ เธอรู้ไหม     
     
  ไม่ปลอบฉัน ก็ไม่ว่า ไม่เป็นไร                 แต่อย่าพูด จาร้ายๆ กับฉันเลย
 ............คำบางคำ ที่เธอ ไม่ทันคิด             รู้สักนิด ฉันไม่อาจ ทำเมินเฉย 
 เพราะมันทิ่ม แทงใจฉัน ได้อย่างเคย        คำที่เอ่ย ออกมา ด้วยอารมณ์
  ............เฝ้าแต่ถาม เรายังรัก กันอยู่ไหม   ทำไมรัก เปลี่ยนไป จนขื่นขม
หยาดน้ำตา รินไหล ใจระทม                      ฉันคงจม กับความโศก เพราะรักเรา
          
 				
comments powered by Disqus
  • กิ่งโศก

    10 มิถุนายน 2554 08:43 น. - comment id 1198472

    จิบกาแฟ..อ่านกลอนครับ
    
    มาเยี่ยมแลทักทายจ้า
  • สุริยันต์

    11 มิถุนายน 2554 10:31 น. - comment id 1198687

    แวะมาทักทายฮับ
    11.gif11.gif11.gif

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน