อาจเหมือนคนละเมอ..ยามเผลอจิต ลอยโอบกอดความคิด...คะนึงหา ทะลวงหมอกออกบินสุดจินตนา สบสายตาหัวใจ...ไปวันวัน อาจเหมือนคนใจลอย..คล้อยใจเหม่อ หยิบเอาเธอมาสวมใส่ความฝัน ที่ทึกทักข้างเดียว...แท้เกี่ยวพัน อยู่แค่ความเงียบงันอันเดียวดาย แค่หนึ่งช่วงเวลาค่าสั้นสั้น ก็ผูกพันความสุขไปทุกสาย โชนอยู่ในแววตาทุกประกาย และกระจายเกลื่อนจิตทุกทิศทาง เธอจะรู้หรือไม่...ก็ไม่รู้ ว่าจู่จู่..หัวใจคนไกลห่าง ก็เหมือนถูกทุบเคาะให้เปราะบาง ในระหว่างรำพึงคิดถึงเธอ นี่ก็นานนับนานแล้วกาลล่วง ไฉนดวงใจจำสม่ำเสมอ ไฉนฉากตรึงตรามิพร่าเบลอ ทำฉันใดได้เจอ..ฝันของใจ เปิดหน้าต่างหน้าบ้านนานแล้วนะ กี่วันจะคำรบพบกันใหม่ หรือหน้าต่างหัวจิตเธอปิดไว หลังพบใครคนนั้นจึงลั่นกลอน ปล่อยให้หนึ่งคนนี้..ที่วันนั้น แอบผูกพันขั้นหนักหลงอักษร คอยแต่เธอเก้อแล้วสิ้นแววจร จะจากนิรันดร...หรือกานดา หากเธอมั่นแล้วจิตมิคิดจร ขอสักตอน กลบท..ปลดอุรา ~ ๑๔ พฤษภาคม ๒๕๕๔ ~
จ้อง - เจรียงคำ 14 พ.ค. 2554 10:39 น. - ID 140216 
1852
1
0
14 พฤษภาคม 2554 14:42 น. - comment id 1194094
อาจนิ่งเฉยคล้ายละเลยในรู้สึก แต่ส่วนลึกสัมพันธภาพยังวาบไหว ดั่งใบไม้กวัดแกว่งแรงเท่าใด รู้สึกใน..แรงนั่น..นิรันดร...
14 พฤษภาคม 2554 12:15 น. - comment id 1194122
อยากจะต่อสักหนึ่งบท แต่ก็อดเพราะไปไม่เป็น..อ่านกลอนไปใจมันเต้น ไปไม่เป็นเลยทำไงดี...
มาส่งยิ้มแทนบทกลอน
15 พฤษภาคม 2554 02:27 น. - comment id 1194143
น้องอาร์ตี้.. จบแบบนี้ เขาเรียกว่าจบแบบมี ป.ล.ใช่ปะ.. เด่วจะลองมั่ง อิอิ..
18 พฤษภาคม 2554 09:01 น. - comment id 1194425
สวัสดีมีนนี่ครับ...ขอเก็บรอยยิ้มกลับบ้านทั้งหมดเลย..ฮิฮิ อย่าเอาแต่รู้สึก..แล้วนิ่งเฉย อย่าเอาแต่ละเลย..เลือนอักษร ถ้าเหลือเสียวอุราเศษอาทร โยนมาให้สักก้อน..กรุณา....สวัสดีคุณกันมัทรี ครับ สวัสดีครับท่านพี่แจ็คกี้... ดีใจมากๆที่พี่เข้ามาทักทาย..และอ่านงานชิ้นเล็กๆของอาร์ตี้ บางทีมันก็เหมือนเกือบจะจบ...แต่ก็ยังไม่จบ ก็เลยขอต่ออีกสักหน่อย..ครับ..
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
