ผ่านลมฝนพัดซ้ำกระหน่ำหนัก ผ่านยากนักกว่าจะพ้นฝนจางหาย ผ่านมาแล้วเรียนรู้อยู่เดียวดาย ผ่านยากง่ายเกินครึ่งหนึ่งชีวี นับหนึ่งใหม่ครั้งใดใจคิดหนัก นับยากนักถึงสิบแสนริบหรี่ นับไม่ถึงผ่านครึ่งได้สักที นับหนึ่งนี้ยากเย็นแสนเข็ญใจ ชีวิตเราไยเจ้าเฝ้าเจ็บหนัก ชีวิตรักยากจักเกินแก้ไข ชีวิตเอ๋ยเคยผ่านเกินกาลไกล ชีวิตไยเดินพลาดขาดมั่นคง อยู่อย่างไรให้ได้ในวันหนัก อยู่ขาดรักยากนักจักลุ่มหลง อยู่เดียวดายอาจพ่ายความเหงาลง อยู่ยืนยงอยู่ได้ด้วยตัวเรา ไม่เป็นไรเมื่อใจเรายังหนัก ไม่เป็นไรได้พักจักคลายเหงา ไม่เป็นไรใจเราเป็นของเรา ไม่เป็นไรขาดเขาเหงาไม่ตาย
25 มีนาคม 2554 14:57 น. - comment id 1188671
ใช่ ๆ ยังอยู่จ้ะ สู้ ๆ ขออย่ายอมแพ้นะจ๊ะ
25 มีนาคม 2554 16:25 น. - comment id 1188678
ตราบใดที่มีลมหายใจเป็นของตนเองอยู่ ตราบนั้นขาดเขาเราก็ไม่เป็นไรเนอะๆๆ คิดถึงจ้า
25 มีนาคม 2554 19:00 น. - comment id 1188754
25 มีนาคม 2554 21:34 น. - comment id 1188772
ก็นั่นน่ะซิ...ใครจะอยู่กับเราเท่าเราเนาะ..
25 มีนาคม 2554 23:02 น. - comment id 1188787
ขาดเขาเรายังอยู่....แต่มันก็เหงาเหมือนกันนะครับ...เหงามากด้วย...อ้างว้าง..เคว้งคว้าง ไปเสียหมด.... แวะมาให้กำลังใจน่ะครับ
26 มีนาคม 2554 01:38 น. - comment id 1188793
ยามเดือนพร่างจ่างฟ้าดาราคู่ ยามสิ้นพธูเดือนหายมิคลายฝัน ดาวคงอยู่รอเดือนเลือนรำพัน เหตุใดฉันจึงคล้ายไร้เดือนดาว. มาเยี่ยมจ้า แก้วประเสริฐ.
26 มีนาคม 2554 10:32 น. - comment id 1188803
ให้ได้อย่างนี้สิ ขาดเขา..เราก็ต้องอยู่ได้เนาะ สุขอย่าได้สร่าง
26 มีนาคม 2554 11:52 น. - comment id 1188807
อยู่ได้ค่ะพี่พิม แรกอาจจะทรมาน แต่ต่อไปเราจะอยู่อย่างมีความสุขใช่ไหมคะ พี่พิมสบายดีนะคะ
26 มีนาคม 2554 12:34 น. - comment id 1188815
มานับหนึ่งถึงร้อยค่อยค่อยนับ หัวใจพร้อมยอมรับร่วมนับด้วย เธอกับฉันถูกโฉลกโชคอำนวย เราต่างคนต่างช่วยนับจำนวน เริ่มแต่หนึ่งไม่ยากอย่างที่คิด เคารพสิทธิ์หัวใจไม่ผันผวน ต่างยึดมั่นความจริงสิ่งที่ควร เสนอชวนเกี่ยวใจไว้ด้วยกัน ลืมชีวิตเคยผ่านรานใจหมอง ลืมความรักเคยครองเคยร่วมฝัน ลืมเสียเถิดความหลังความสัมพันธ์ ลืมคืนวันทุกข์ใจให้ลบเลือน ตั้งสติไตร่ตรองมองเบื้องหน้า รวมความกล้ารวมใจไว้เป็นเพื่อน อุปสรรคเพียงใดไม่กระเทือน รอความสุขมาเยือนชีวิตเรา อยากจะเอ่ยคำมั่นคั้นจากอก อย่าวิตกมรสุมแม้รุมเร้า จะฝ่าฟันเพื่อรักทั้งหนักเบา จนแก่เฒ่าไม่ห่างไม่ร้างลา.. ขาดเขาไปแล้วก็แล้วไปเถอะ มาเริ่มเรามีเราใหม่ดีกว่า
26 มีนาคม 2554 16:15 น. - comment id 1188822
ขาดเขาแล้วเหยอ...อิอิ ๑๐ ก่อน....
26 มีนาคม 2554 16:20 น. - comment id 1188823
ดีจร้า อาคุงพิม.... ประมาณนี้อ่ะป่าววว... หากขาดเขา เราจะขวิด คงคิดหนัก เขามาหัก รักมาบั่น ฝันฉะลาย ต้องปวดหัว ขั้วหัวใจ ไม่ฉะบาย เหลือเพียงกาย มองเห็นเงา เขาม่ายมี...อิอิ ไม่เป็นไร...เด้วก็งอก ไม่เปื่อย หรอก...อ่ะจ๊าก...
27 มีนาคม 2554 08:26 น. - comment id 1188849
นับหนึ่งถึงพันจะดีไหม เผื่อบางทีลืมไปนับใหม่อีก ความรักเอยบางทียากหลบหลีก ไม่จำต้องปลีกวิเวกให้เนิ่นนาน แวะมาแจมคับ
27 มีนาคม 2554 19:48 น. - comment id 1188873
อยู่ได้แน่นอนค่ะ..
28 มีนาคม 2554 10:42 น. - comment id 1188903