ฟ้าหลังฝน

กรกต

                 ฟ้าหลังฝน 
  หน้าหนาวปนลมฝน  ยากจรดลผ่านแดนไกล
เย็นเยือกดวงหทัย       ฝากสิ่งคลุ้งรุ้งแพรวพร่าง
 ยืนจ้องสองใจจิต        มิอาจคิดจะแรมร้าง
หลบหลีกมิอาจจาง      หวนคำนึงเคล้าคลึงปน
   เบิ่งฟ้ายามทอแสง    หลากสีแห่งสวยระคน
แดงปนน้ำเงินจน         ชมพูอ่อนทอดโค้งนภา
 สองวงโก่งรุ้งเคล้า      ดุจดั่งเจ้าหนาวสั่นผวา
โอบไว้แนบอุรา           รวมสองร่างกลางฝนพรำ
   วันนี้มิเหมือนเก่า      สุดแสนเศร้าเงาชื่นฉ่ำ
อยู่เดียวเปลี่ยวใจนำ     ครั้งอุ่นไอได้ฝากกัน
 ฝนซาห่างหายแล้ว      ในใจแผ่วคิดฝากฝัน
ดวงมาลย์สานฝากนั้น   ล้ำลึกเหลือเอื้ออาทร
   บุปผานานาชาติ       หยดน้ำสาดสั่นใบอ่อน
รินหยาดรดร้าวรอน      ป่วนห้วงหามิมาคลาย
 ลมเย็นผ่านกายเคล้า   นึกถึงสาวซิมากลาย
เสียงแผ่วแว่วมมาหาย   คงสิ้นแล้วแนวเสน่หา
   ยิ่งนึกยิ่งสะท้อน        โอนเอนอ่อนยากหวนมา
เหลือบแลแม้ฝนลา      สิ่งชื่นฉ่ำย้ำดวงมาลย์
 อกเราแสนเหงาหงอย  สู้ยืนคอยจนไหวหวั่น
ฟ้าฝนพลันจากพลัน      มิอาจสล้างกลางวิญญา.
                     กรกต.