กรุงธนบุรี

กรกต

               กรุงธนบุรี
  กรุงธนบุรีล่มแล้ว      เรืองรอง
ธ สู่ทรงยึดครอง          แว่นแคว้น
เลอเลิศสิ่งสู่สนอง       เคียงคู่  ดินเฮย
ขับม่านจนแน่นแฟ้น     เกียรติก้องเผ่าไท
   ก๊กแตกสิ้นพ่ายแพ้        บารมี
อยุธเยศเปล่งรัศมี            ยากคว้า
ฟ้าไพร่ต่างเกษมศรี          เริ่มก่อ กรุงแฮ
พระศาสน์ทั่วล้วนหล้า       ร่ำร้องสรรเสริญ
   ไทก่อกำเนิดแพร้ว       ศรีกรุง
ทรงมุ่งรวมใฝ่ผดุง           จรัสฟ้า
ใย ธ มิอาจจรุง                สานต่อ ไทนา
น้ำตารินฝากหล้า             จากสิ้นผองไท
   อนุสาวรีย์สร้างไว้        บูชา
ม้าที่ทรงกายา                ดาบพี้
เจ้าจ้อยเอ๋ยวาสนา          ตกต่ำ จริงนอ
สิ้นดับเทอดข้านี้            สูญสิ้นวายชนม์
   ธนบุรีเอยลบล้าง        นามขจร
ตัวกูซิล้างรอน               บ่ขึ้ง
หยาดน้ำตาเปียกปอน     ม้าคู่ กายเฮย
ชนสุขใจข้าซึ้ง               เปี่ยมไว้ปานสรวง
   ธนบุรีสิ้นสูญแล้ว         ตามกู
เกิดใหม่อย่าอดสู            แก่ข้า
เพียงไทจงเชิดชู              ผองเผ่า ไว้แฮ
ทุกสิ่งมึงอย่าล้า               สูญสิ้นเผ่าไท.
                 กรกต.