แสงแดดลอดผ่านปุบแมฆพริ้วไหว ฉันมองไปสุดสายตาที่ปลายฟ้านั่น เมฆฝนกำลังลอดตัวเข้ามาอย่างเงียบงัน ความมืดเข้ามาทักทายกันเหมือนเป็นมา ล้มตัวลงนอนกับหมอนใบเก่า ความรู้สึกเหงากำลังคืบคลานเข้ามาช้าๆ สายลมข้างนอกทำให้อากาศหนาวจนตัวชา หยดน้ำตาเริ่มพร่างพรายลงมาเพราะล้ารอน กี่วันแล้วนะที่ฉันเป็นอย่างนี้ กี่คืนแล้วที่คิดถึงคนดีด้วยความเหนื่อยอ่อน นานเท่าไหร่แล้วที่การรอคอยทำให้หัวใจฉันไหวรอน แล้วอีกนานแค่ไหนกันเธอคนอาทร - จะกลับมา
.+*~*+.น้ำค้าง.+*~*+. 16 เม.ย. 2545 19:55 น. - ID 13887 
614
4
0
16 เมษายน 2545 20:44 น. - comment id 45684
ง่า...อีนู๋ เลิกเศร้าได้แล้วววว ปล.เพราะดีง่ะ ชอบบบ
17 เมษายน 2545 14:37 น. - comment id 45768
ชอบที่เขียนจังเลยนะบรรยายได้เป็นขั้นเป็นตอน อ่อนไหวและงดงาม
17 เมษายน 2545 17:58 น. - comment id 45799
ขอบคุณพี่เพียวนะก๊ะ ขอบคุณ คะน้า ด้วยค่ะ ที่ชอบ ^o^
17 เมษายน 2545 21:35 น. - comment id 45814
บรรยายได้เห็นภาพเลยล่ะค่ะ เพราะจัง
18 เมษายน 2545 02:39 น. - comment id 45909
เขียนได้ดีแล้วก็เพราะมากจ้ะ
18 เมษายน 2545 17:09 น. - comment id 46039
บทนี้เพราะมากค่ะ
18 เมษายน 2545 22:02 น. - comment id 46105
ขอบคุณนะค่ะ ข้าวปล้อง mono Tawan นู๋เก็ตซาบซึ้งก๊ะ จุ๊บๆ ^o^
19 เมษายน 2545 20:32 น. - comment id 46266
อื้ม แต่งเก่ง นิ
19 เมษายน 2545 20:36 น. - comment id 46268
เพราะดีอ่ะค่ะ ..นู๋เก็ตอารมณ์ไหนหว่า คิคิ
21 เมษายน 2545 18:50 น. - comment id 46705
เป้นกลอนที่ไพเราะและหน้าฟังมากค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
