ฉันเห็น ความจำเป็นในภาระขณะหนึ่ง จึงหันหลังกับวารเคยหวานซึ้ง ชีวิตอีกครึ่งจึงเลือนราง ฉันปรารถนา เติมเวลาในเหงาที่เปล่าว่าง รู้ดี มิได้เคยปล่อยวาง ความอ้างว้าง ยืนยันพันธนา ฉันหมาย ตั้งคำถามมากมาย เมื่อเจอหน้า เธอสุขทุกข์ อย่างไร ที่ไหนมา ย่ำเพลาผ่านไปอย่างไรกัน ฉันมา ลุแก่โทษ โปรดผ่อนผัน ผิดพลั้งเผลอ เธอโปรดลงโทษทัณฑ์ จับฉันขังเป็นทาสรักสลักกาล ฯ
23 ธันวาคม 2553 10:02 น. - comment id 1175461
ฉันเห็น ความจำเป็นเกินใจจะให้ฉัน มีภาระล้นหลามความผูกพัน เรามีกันไปไยเหมือนไม่มี ก็ใช่ และก็ใครอ้างว้างอยู่อย่างนี้ ต้องทนเจ็บเหน็บหนาวร้าวฤดี เพราะใครที่ร้างเลือนเหมือนลอยแพ สินะ และไยจะหวนคืนฝืนแยแส ขาดสะบั้นดั่งป่านว่าวเขาไม่แล เป็นผู้แพ้หลีกทางอย่างเดียวดาย ลหุ สำหรับเธอเบาบางอย่างง่ายง่าย สำหรับฉันใจเวียนจวนเจียนตาย ก้าวสุดท้ายกล่าวลาขออย่าจำ แซมอาจหาญมาแจมคุณสมุทร... ขอให้วันนี้เป็นวันดีๆ นะคะ แซมค่ะ
23 ธันวาคม 2553 10:27 น. - comment id 1175468
เพราะค่ะ
23 ธันวาคม 2553 17:59 น. - comment id 1175560
สั้น กระชับ โดนครับท่าน ตะกี้จะคลิ๊กเข้ามาอ่าน ไปคลิ๊กเข้าโดนตรงชื่อคุณสมุทร 2 ครั้ง ... ครั้งที่ 3 ทำอย่างตั้งใจ คลิ๊ก ป๊าปป ได้เลย จะอ่านของดีๆ มันก็ต้องยากนี๊ดนึงงงครับผม
24 ธันวาคม 2553 08:07 น. - comment id 1175687
คุณแซม (cicada) ขอบคุณที่มาร่วมแจม มิต้องถึงกับใช้คำว่า "อาจหาญ" หรอกครับ ผมก็ยังอยู่ระหว่างการฝึกหัดเขียนอยู่ครับ ฉันเห็น เยื่อใยไมตรีจิต น้ำเสียงเพียงมิตรสนิทสนม เพลาพล่าใจให้ระทม เจ็บระบบ จึงพ้อให้ง้องอน ก็ใช่ สินะ ระบายเถิด ฉันเปิดใจแล้วแก้วอย่าถอน ใจที่เคยห่วงหาและอาวรณ์ สองกร มาเกี่ยวหนึ่งเดียวเทอญ ขอให้ทุกวันเป็นวันดี ๆ ครับ
24 ธันวาคม 2553 08:08 น. - comment id 1175688
คุณ (น้ำตาลหวาน) ขอบคุณสำหรับคำชม เป็นกำลังแรงใจครับ
24 ธันวาคม 2553 08:09 น. - comment id 1175689
คุณสีเมจิก ดีใจที่กลอนผมโดนใจคุณครับ ชื่อ อาจจะสั้นไปนิสนุง คราวหน้าจะปรับปรุงให้คลิกง่ายครับ
25 ธันวาคม 2553 01:41 น. - comment id 1175871
เขียนได้ดีค่ะ มั่นใจได้ ว่าเวอร์คชัวร์
29 ธันวาคม 2553 23:37 น. - comment id 1176938
เพราะ