น้ำค้างปนน้ำตา

zilver

กี่คราหน้าหนาวถึงคราวสั่น
ผ่านอีกวันที่ใจฉันต้องหวั่นไหว
สั่นกายพอลุเลาฉันเข้าใจ
แต่ทำไมใจสั่นยากจะพรากไป
หนาวกายคลายหนาวด้วยผ้าห่ม
หนาวลมให้ห่มผ้ายังพอไหว
หนาวเหน็บเก็บอาการก็จางไป
แต่หนาวใจยากจะปิดและเก็บวาง
ลมหนาวพัดมาใจยิ่งเศร้า
เมื่อลมเหงาพัดเป่าไม่เว้นว่าง
หมอกขาวหนาแน่นมิรู้จาง
เหมือนความห่างที่กั้นกลางระหว่างใจ
มีกี่คนทนหนาวใจยามไกลห่าง
มีใครบ้างที่ยามเหงาไม่ร้องให้
หยาดน้ำค้างที่หยดเกลื่อนกลาดไป
ดั่งน้ำตาที่สาดใจยามหนาวทรวง				
comments powered by Disqus
  • Alto2

    21 ธันวาคม 2553 15:55 น. - comment id 1174890

    หนาวนี้ที่เมืองปัว
    หมอกสลัวสร้างอุ่นไอ
    หนาวปีนี้อุ่นหัวใจ
    หนาวเพียงใดก็อุ่นได้...เพราะมีเธอ40.gif
  • เพียงพลิ้ว

    21 ธันวาคม 2553 16:37 น. - comment id 1174931

    เหงาไม่ค่อยร้องไห้ค่ะ
    ถ้าโกรธแล้วร้องไห้ประจำเลยค่ะ
    
    36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif36.gif1.gif
  zilver

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน