ยามเย็นเย็นสายลมหวนคร่ำครวญคิด ถึงมิ่งมิตรอยู่ไกลเกินใจฝัน ทนระกำกล้ำกลืนทุกคืนวัน อยากเจอกันอยากอยู่ใกล้ไม่ห่างเธอ หรือฟ้าคงแกล้งเราให้เหงาเล่น ทุกเช้าเย็นยามค่ำใจพร่ำเพ้อ คิดถึงจริงยิ่งนักด้วยรักเธอ ฝันละเมอถึงสาวคราวหลับตา ระยะทางห่างไกลมิใช่น้อย ใจยังลอยคิดถึงคนึงหา แม้อยู่ไกลสุดสุดถึงยุธยา แต่ใบหน้ามาลอยเด่นเป็นแรงใจ ให้ฝ่าฟันอุปสักแม้ยากยิ่ง ทุกๆสิ่งให้ใจหวังยังสู้ไหว เพียงแค่น้องให้ความหวังกำลังใจ ฝ่าเปลวไฟแดดร้อนไม่อ่อนแรง