157...รถเมล์สายเหงา

โบ๋โบ

นั่งอยู่บนรถตู้ซักคัน
ทั้งที่ขึ้นอยู่ทุกวันแต่ก็ไม่เคยจำได้
คนไม่รู้จักนั่งข้างๆ .. เดียวดาย
การกลับบ้าน .. ก็ไร้ความหมายไปอีกวัน
 
เลยนึกถึงใครบางคน
แค่อยู่ใกล้ก็สุขล้น .. คนนั้น
กลับบ้าน .. บนรถเมล์ด้วยกัน
ลำบากหน่อยแต่มันก็สุุขใจ
 
แค่ได้เห็นหน้าก็อบอุ่น
ไหล่ที่เคยนอนหนุนยังคิดถึง .. รู้ไหม
ถ้าไม่มีไหล่นี้หนุนให้อุ่นหัวใจ
ก็จะยอมหนุนไหล่ตัวเองตลอดไป .. สัญญา

แรงบันดาลใจ .. จากคนที่แอบรัก
ขอประทานอภัย ถ้ากลอน จะไม่ค่อยมีสาระ				
comments powered by Disqus
  • TawaN

    5 พฤศจิกายน 2553 15:19 น. - comment id 1166794

    เหอะๆๆ ผมนั่ง 157 ไป-กลับ มหาลัยทุกวันเลยอ่ะ ^_^

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน