น้ำตารำพัน

เมธาวีรำลึก

น้ำตารำพัน
ครวญถึงอวลอบไอความคิดถึง
ความคะนึงรำพึงคร่ำครวญหา
กรั่นออกมาเป็นสายน้ำหยดน้ำตา
มีความล้าเจือปนขมระทม
ถ้าน้ำตาหยดนี้มันพูดได้
มันคงจะระบายทุกข์ถ้อยหยาดล่ม
น้ำตาแฝงความเจ็บร้าวพราวขื่นขม
เจ้าของตนมันเศร้าเหลือคณา
น้ำตาไหลอาบแก้มแซมสะอื้น
แฝงความขื่นระทมแสนอ่อนล้า
เจ็บปวดใจเกินใครพรรณา
คร่ำครวญหากาลเวลาได้รักกัน
พรั่นคำนึงระลึกถึงความรักเก่า
เธอกับเขาได้จากเราไปนั้น
เราไม่มีสิทธิที่จะได้รักกัน
มีความฝันเป็นเธอคนรักใหม่
เฝ้าคำนึงในอกใจมาไตรปี
ทุกนาทีมีภาพเธอในหทัย
คิดถึงเธอเสมอในหัวใจ
เพิ่งรู้ใช่นี้รักแท้ของตัวเรา
เพิ่งรู้ว่าเธอนั้นสำคัญมาก
จะลำบากถ้าขาดเธอเราแสนเศร้า
ได้ทำความรู้จักกับความเหงา
ทุกข์ผ่อนเพลายามเธอมาเยี่ยมเยือน
คิดถึงเธอเสมอในทุกวัน
เป็นความฝันทุกนาทีและจวบเดือน
รักแต่เธอ..หลงแต่เธอมิรางเลือน
รักเป็นเพื่อนเหมือนผ่านมากาลวัน
ภาพความฝันมันยังตราแน่นตรึง
ความคิดถึงมีเธอเหนือห้วงฝัน
เรารักเธอเสมอคืนทุกเดือนวัน
แม้ว่ามันไม่มีวัน..ฉันรักเธอ
น้ำตารำพันแผ่ทั่วกาฬปักษ์
ว่ารักเธอมากมายคล้ายคนเพ้อ
แม้ไม่มีสิทธิรักก็อยากเจอ
ภาพฝันเบลอเพราะน้ำตาล้าเหลือใจ
คำชายระรายโลกมากโกหก
ใจในอกเรรวนป่วนลวงผลักไส
แต่ว่าคำรักเธอในห้วงใจ
มันไม่ใช่คำลวงทั้งหมดปวง
เพราะว่าเรารักเธอมากไม่ทอดทิ้ง
ถ้ารักจริงยิ่งกราบไหว้รักบวงสรวง
จะรักเธอตลอดไปมิหลอกลวง
แม้สุขรวงก็มิเท่ารักเธอแทน
แม้ว่าไม่มีวันได้หลงรัก
ฉันก็จักรักเธอเสมอแน่น
จะรักเธอดั่งเท่านภาแผ่น
มิโลดแล่นเรรวนลวงคำชาย
แต่รู้รักเธอนั้นไม่ใช่เรา
รู้รักเขามากกว่าเราใจสลาย
แต่ก็ยังรักเธอมิเสื่อมคลาย
แม้มีชายรายหน้าให้เธอรัก
รักของเรามันคงยากเทียบใครเขา
ทนหมองเศร้าจมเจ่ากับความอกหัก
แต่กระนั้นฉันยังรัก...ก๊ยังรัก
แม้ว่าจักต้องรักเดียวเปลี่ยวเป็นนิตย์
ต่อให้เราโตขึ้นแต่งงานไป
เธอคนนั้นเราไม่รัก..รักคงผิด
แต่ว่าเราคงทนอยู่อย่างเหงาเป็นนิตย์
ไม่มีสิทธิรักเธอเสมอมั่น
เราคงจะไปรักใครเพราะสังคม
ที่ระทมขื่นขมบีบบังฝัน
เราหมดสิทธิได้รักเธอได้รักกัน
ภาวนาหมดวันฉันอยากตาย
แอบสะอื้นคนงามในความฝัน
แอบอิงกันซอกไซ้แสนสบาย
ได้กอดเธอในวันร้ายทุกข์คงคลาย
อยากจะตายหายไปในห้วงฝัน
น้ำตารำพันจากโลกจริง
ที่ทุกสิ่งทำร้ายเราจนพรั่น
หมดแรงแล้วไม่แคล้วอยากตายพลัน
ถึงคืนวันฉันนั้นยังรักเธอ
หวังว่านี้คงจะเป็นฝันร้าย
โลกลวงคงจะสลายหนีความเพ้อ
กลับโลกจริงได้รักได้พบเธอ
น้ำตาไหลกลอนเก้อเพ้อรำพัน
สองบทเลยครับ..เอกมันเขียนไว้ตรึม
ต๊ะ..มิตรของเอก