วิวาห์

เชษฐภัทร วิสัยจร

Marriage ของ Kahlil Gibran



จากหนังเรื่อง "ชั่วฟ้าดินสลาย" ตอนที่พะโป้ สอนส่างหม่อง และปฏิเสธ ที่จะตัดโซ่ให้ขาด





ผมลองแปลดูเล่นๆ



ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วย





You were born together, and together you shall be forevermore.



You shall be together when white wings of death scatter your days.



Aye, you shall be together even in the silent memory of God.



But let there be spaces in your togetherness,



And let the winds of the heavens dance between you.



Love one another but make not a bond of love:



Let it rather be a moving sea between the shores of your souls.



Fill each other's cup but drink not from one cup.



Give one another of your bread but eat not from the same loaf.



Sing and dance together and be joyous, but let each one of you be alone,



Even as the strings of a lute are alone through they quiver with the same music.





Give your hearts, but not into each other's keeping.



For only the hand of Life can contain your hearts.



And stand together, yet not too near together:



For the pillars of the temple stand apart,



And the oak tree and cypress grow not ineach other's shadow.







วิวาห์



คาลิล ยิบราน: บทประพันธ์เชษฐภัทร วิสัยจร: บทแปล





เธอเกิดเป็นคู่ข้าง............เคียงกาย

ครองรักนิรันดร์สาย..............รักร้อย

ขาวปีกมฤตยูสยาย.............ปีกเยี่ยม นั่นแล

ย่อมกวาดชีวิตน้อย..........นิดให้เสื่อมสูญ



บริบูรณ์ความสุขข้าง.................เคียงกัน

ในจิตพระเจ้าอัน...................สงบแท้

ยังพื้นที่สวรรค์.....................วาดแบ่ง ให้นา

ปล่อยพระพายพัดแล้.........หยอกเย้าเย็นทรวง



หวงรักแต่อย่าสร้าง...............พันธการ

หากเปรียบรักประมาณ..........สมุทรได้

เคลื่อนระหว่างฝั่งวิญญาณ.........เธออยู่

ประคองรักสองใจไว้.............ว่ายเวิ้งมหานที



วารีแบ่งจอกอ้าง......................รักเสนอ

แม้กระหายอย่าเผลอ.............แย่งแก้ว

ขนมปังแบ่งกันเสมอ..............สมานสมัคร

อย่าแย่งกัดกินแล้ว...............ทะเลาะให้ใจหาย



ลวดลายลีลาศร้อง...................บรรเลง

บางขณะลองเว้นเพลง..................ผ่อนบ้าง

ให้พื้นที่อย่างเกรง -....................ใจเถิด

ประดุจโสตสายพิณสร้าง...........ศัพท์ด้วยเสียงเดียว



โดดเดี่ยวแต่ศัพท์ซร้อง...........สื่อศิลป์

สะเทือนโสตทำนองพิณ............พิภพซึ้ง

จงมอบรักใจจินต์.....................จนหมด

แต่อย่าฝืนจนอึ้ง........................กระอักด้วยตัณหา



หน้าที่หัตถ์ชีพผู้..................อมตะ

คือหนึ่งเดียวที่จะ-.................รับได้

อาจหนักเกินภาระ.................มวลปุ -ถุชนเนอ

หากแบกใจใครให้..................หนักอึ้งอกฝืน



เถิดยืนอยู่คู่ข้าง............เคียงใจ

อย่าสนิทชิดเกินไป.........เปรียบย้อน

เสาวิหารอยู่ห่างไฉน.........นั่นเล่า

ไม้ใหญ่ยากใหญ่ซ้อน.........ซาบซึ้งอยู่เสมอ