ความพลัดพราก ธรรมดา ของมนุษย์ เจ็บปวดสุด ยามเมื่อฉัน คร่ำครวญหา อยู่โดดเดี่ยว เศร้าใจ เปลี่ยวเอกา หลั่งน้ำตา เพราะว่าฉัน คิดถึงเธอ ไม่รู้ว่า เธอคิด ถึงฉันไหม แต่ว่าใจ ฉันคิด ถึงเสมอ แม้ยามหลับ ฉันยัง ฝันถึงเธอ ตื่นยังเพ้อ ถึงแต่เธอ ทุกเวลา
10 กันยายน 2553 16:09 น. - comment id 1155379
11 กันยายน 2553 11:57 น. - comment id 1155492
ยังคิดถึงเสมอไม่เผลอไผล ขอให้รู้ความในใจของฉัน ยังคิดถึงเธอเสมอไม่ลืมกัน เฝ้ายืนยัน..ฉันคิดถึง คิดถึงเธอ แวะมาทักทายค่ะ
13 กันยายน 2553 15:05 น. - comment id 1155881
ความพลัดพราก ธรรมดา ของมนุษย์ เจ็บปวดสุด ยามเมื่อฉัน คร่ำครวญหา อยู่โดดเดี่ยว เศร้าใจ เปลี่ยวเอกา หลั่งน้ำตา เพราะว่าฉัน คิดถึงเธอ ไม่รู้ว่า เธอคิด ถึงฉันไหม แต่ว่าใจ ฉันคิด ถึงเสมอ แม้ยามหลับ ฉันยัง ฝันถึงเธอ ตื่นยังเพ้อ ถึงแต่เธอ ทุกเวลา (เมฆสีทอง) ใจก็อยากปากแข็งกลั่นแกล้งกลับ ไม่ยอมรับเชิญชวนว่าครวญหา เปล่าประโยชน์โจทย์จัณฑ์ดั่งวันลา เสียน้ำตา...มากพอจะขอคืน ความคิดถึงมากมีถูกตีกลับ พื้นที่อับไม่เอื้อเมื่อเป็นอื่น เคยรักหลงพะวงหาเมื่อมาครืน ก็เหมือนคลื่นช่วยกลบให้จบกัน.. ขอโทษนะคะ ที่ต่อแบบสิ้นเยื่อใย