เปิดบันทึก ความหลัง ดูอีกครั้ง หลังจากพลั้ง รักร้าว จากเทอนี้ เปิดอ่านไป ใจสั่น ทุกนาที แล้วก็มี น้ำคลอ ที่ตาเรา อ่านบันทึก ปวดร้าว ขึ้นจนช้ำ เหมือนตอกย้ำ ว่าตัวเรา อยู่อย่างนี้ รู้ว่าเจ็บ แต่ไม่ลืม ได้สักที อีกกี่ปี ใจถึง จะลืมเทอ หยิบปากกา ขึ้นเขียน ต่อหน้าใหม่ เผยความใน ที่ใจ นั้นยังช้ำ มือเขียนไป น้ำตานั้น ก็ไหลก่รำ แล้วลงคำ สุดท้าย ว่ารักเทอ บรรจงเขียน จึงถึง หน้าสุดท้าย ที่ใจหมาย ว่าจะเขียน พร้อมเทอนั้น แต่วันนี้ ไม่มีเทอ ที่รักกัน ใจคงมั่น เขียนมัน ให้จบไป วรรคสุดท้าย ลงเอย ที่น้ำตา เหมือนกันว่า ใจนะ จะมอดไหม้ ไม่เคยคิด ว่าจะเขียน คำนี้ไป คำสุดท้าย ออกจากใจ เราเลิกกัน
2 กันยายน 2553 18:23 น. - comment id 1154205
ใครว่าคุณนั้นถูกลืมเขาดื่มด่ำ เขาก็ช้ำใจทั้งกาย ไม่หายหนี เช่นอย่างฉันทรมานทุกนาที อดทนนี้ ครั้งสุดท้ายลงที่เธอ เธอคนนั้นเป็นคนมีสัจจะ คนไหว้พระ รักเรียนและเขียนอ่าน ไม่อยากให้เขาจากไปในใจเรา เหงาทุกวันเมื่องานเสร็จ อยากไปเจอ โอ้อกเอ๋ย บรรจงแต่งองค์ใหม่ ถือปากกาเขียนไปให้ได้เสมือน เป็นคนที่รักเดียว ใจเดียว จริงนะเธอ อย่าไปคิด ไม่หนักแน่น อย่างนั้นเลย