ครั้งนึงที่บนฟ้า เทพธิดาจากดวงจันทร์ หลบหนีจากแดนฝัน ที่รุ้งพราวแห่งดาวพราย พบรักจากโลกนี้ ร้าวฤดีเจ็บเจียนตาย จาก...หนุ่ม...คนตัดไม้ทั้งน้ำตา ฟ้าเอยเหตุใดขวาง มาหั่นกลางเส้นขอบฟ้า มนุษย์และธิดา ต้องจากกันเหตุฉันใด ความรักช่างโหดร้าย ลับมลายเสียดแทงใจ สองคนต้องห่างไกล สุขไหม เล่าชะตา น้ำค้างจากดวงใจ หลั่งไหลจากขอบฟ้า น้ำตาเทพธิดา เสน่หาจากดวงจันทร์ หัวใจคนตัดไม้ แตกสลายดังความฝัน เป็นหิ่งห้อย น้อยนับพัน ดังดวงดาว ครั้งนึง ที่ตรงนี้ คนดีเจ้าตัวน้อย วันหนึ่งเจ้ารอคอย ร้องหาพี่ชาย พร้อมกันจับหิ่งห้อย ฤดีร้อยคนตัดไม้ รวมใจแตกกระจาย เป็นหนึ่งนี้เพื่อดวงจันทร์ จากวันนั้นจวบวันนี้ คนดีเจ้าลืมฝัน พี่ชายและดวงจันทร์ ห่วงหาเอื้ออาทร จากวันนั้นจวบวันนี้ พี่ชายไม่ลืมฝัน จะรอคอยเคียงข้างจันทร์ นิรันดร .................................... จะรอคอยเคียงข้างจันทร์ นิรันดร
18 สิงหาคม 2553 21:07 น. - comment id 1151869
สวัสดีค่ะพี่ใบไม้.... พี่ใบไม้เป็นหิ่งห้อยรึเปล่าเนี่ยะ... เพิ่งเห็นบินแว๊บๆ อยู่เมื่อตะกี้... หวาน...โรแมนติค..และเศร้าค่ะ.. ทีนี้แซมจะไม่จับหิ่งห้อยมาใส่ขวดไว้แระ..น่าสงสาร.. ขอบคุณทุกวันสำหรับบทกลอนที่สวยงามค่ะ... แซม
19 สิงหาคม 2553 08:27 น. - comment id 1151902
สวัสดีคะ คุณกระบี่ใบไม้ หวาน-ปน-เศร้า อ่านแล้ว "สงสาร" หิ่งห้อย กะ เทพธิดา...จัง
19 สิงหาคม 2553 11:29 น. - comment id 1151937
คิดถึงนิทานจีนเลยนะเนี่ย เทพธิดากับคนตัดไม้ แต่ทำไมไม่มีฝุงนกมาทอดสะพานให้ปีละครั้ง บรรเทาความเศร้าบ้างละครับ อ่านแล้วสงสารจัง
19 สิงหาคม 2553 17:18 น. - comment id 1151998
แวะมาอ่านครับ