คำคืนที่แสนยาวนานเหงาจนสุดใจ... ทุกครั้งที่เธอบอกลากันฉันยังเฝ้ารอคอยเสมอมา... เรายังเฝ้าหว่งหาตลอดเวลาที่หลับนอน.. หย่ามาบอกลากันทั้งที่ใจยังหว่งหา... หย่ามาบอกให้ฉันลืมทั้งที่ใจยังเฝ้าฝัน... หย่ามาบอกจะไปไม่กับมาทั้งที่ใจยังอาวรณ์.. หย่ามาบอกเลิกทั้งที่ใจยังคิดถึงทุกค่ำคืน... สุดท้ายทำได้แค่คิดถึงกันสินะ... สุดท้ายทำได้แค่ชอบและรอไปวันๆๆ.. สุดท้ายเธอก็ไปโดยไม่ลา... สุดท้ายเธอก็ลืมเหมือนทุกคนที่ผ่านมา... ไม่มีความหยามเลยใช้มั้ย.. ไม่มีคำว่ารักจากปากเธอ.. ไม่มีคำว่าต้องการกันเช่นทุกที.. ไม่มีคำว่าอยากเจอเช่นทุกครั้ง... จงอยู่แต่ในฝันกันและกัน... จงอยู่แต่ในใจกันและกันตลอดการ... จงอยู่ในความต้องการฉันและเธอ... จงประครองกันไว้ให้นานแสนนาน.. ทำได้มั้ยแค่ไม่ไปจากกันในตอนนี้... ทำได้มั้ยจะไม่ลากันแบบเศร้าๆๆ... ทำได้มั้ยจะไม่ทิ้งให้อีกฝ่ายต้องทนทุกข์... ทำได้มั้ยที่จะไม่หยุดความสุขกันและกัน... ขอหยุดเวลานี้ไว้ที่ตรงนี้... ขอหยุดหัวใจไว้สักที่... ขอหยุดพักปลูกต้นรักให้เติมใหญ่... ขอหยุดทุกนาทีที่ห่าง.เธอ... เธอคือสิ่งที่ฉันฝันและตามหา.... เธอคือดวงใจที่แสนดีในตอนนี้... เธอคือสิ่งดีๆๆที่ฉันเจอ... เธอคือความถูกใจที่ฉันมี... สิ่งเหล่านี้คือความชอบอย่างไงหรือ... สิ่งเหล่านี้คือแค่ความคิดถึงกันไงสิ... สิ่งเหล่านี้คือคำว่าเพื่อนในยามเหงา... สิ่งเหล่านี้คือคนที่ผ่านมาและจากไป...
5 สิงหาคม 2553 01:33 น. - comment id 1149834
ตั้งใจเขียนให้ถูกหลักภาษาหน่อยสิ หรือว่าจงใจให้เป็นภาษาแชท ... เสียรสกลอนและอารมณ์รู้สึกหมดเลยนะนี่
6 สิงหาคม 2553 22:41 น. - comment id 1150247
ไม่หรอกเขียนตามประสาคนเรียนน้อย แก่มากนะเลยหมดวัยไม่คอยมีจิตนาการ แต่ชอบทำและอยาก............ แต่ก็ขอบคุณนะที่ตามมาอ่านบ่อยๆๆ จากใจนะขอบคุณคะ..........