หอมไอดินกลิ่นหญ้าประสาเถื่อน ชะแลเดือนเดียวดายค่อยคลายเหงา น้ำค้างพร่างหยดพรมใต้ร่มเงา พระพายเคล้าระรินกลิ่นสุคนธ์ ข้ามทุ่งนาแดนนี้มีไม้ดอก ที่ผลิออกช่อชูอยู่ทุกหน ณ ทุ่งกว้างห่างไกลไร้เล่ห์กล มีแต่มนต์บุปผชาติพิลาสไพร ฉันเดินเล่นไปตามความรู้สึก ยิ่งลำลึกยิ่งพร่าเลือน...ยิ่งเคลื่อนไหว สัมผัสรักส่งทั่วห้องหัวใจ ด้วยสายใยโยงขวัญพันธนา ละเลียดไล้ปลายนิ้วที่ผิวน้ำ คลื่นระบำแผ่วนพ้นฝั่งผา ยินเสียงใบไม้ผลิยามทิวา ยินเสียงสกุณาระเริงไพร... ฉันไม่ได้กำเนิดเกิดที่นี่ เพียงแต่ไม่หลีกลี้ไปที่ไหน หยุดเถิดความหมองเศร้างหลงเงาใคร ทิ้งหัวใจหลบลี้อยู่นี่เอย...
ฐปนวุธ 17 มิ.ย. 2553 17:11 น. - ID 135395 
1349
0
0
17 มิถุนายน 2553 21:35 น. - comment id 1137182
แวะมาอ่านน่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
