สายเกินจะให้อภัย....
ฝันหวาน
แค่เพียงฉันเดินกลับมา
ฉันก็รู้ดีว่ามีเธอรออยู่และพร้อมอภัยให้เสมอ
แค่เพียงหันหลังออกจากชีวิตเขาฉันยังคงมีเธอ
และไม่ใช่เป็นแค่เพียงฝันเพ้อเจ้อกับการรอคอยเลื่อนลอย
แต่จนแล้วจนรอดฉันก็ยังหยุดนิ่ง
ไม่ก้าวออกมาจากบางสิ่งที่ทำให้หัวใจต้องเหงาหงอย
ยังคงจมอยู่กับเขาที่เต็มไปด้วยความเลื่อนลอย
กับความหวังเพียงเล็กน้อยและคราบลอยน้ำตาต่อไป
เพราะการเดินกลับมาหาเธอไม่ใช่เรื่องง่าย
ก้าวแรกที่ฉันเดินพลาดไปทำให้วันนี้ไม่อาจแก้ไข
รู้สึกว่าตัวเองเลวเกินกว่าที่จะได้รับการให้อภัยจากใครๆ
แม้เธอจะดีมากมายเท่าไหร่..แต่มันก็คงสายเกินไป..ที่ฉันจะให้อภัยและเปลี่ยนแปลงตัวเอง