ฉันก็ยังไม่ค่อยเข้าใจตัวเอง ทำไมมันเหงาเก่งนักก็ไม่รู้ ว่าง-ว่างก็อยากจะหาเหตุผลดู เพื่อให้ชีวิตที่เหลืออยู่...ไม่เหงาอีกต่อไป หรือฉันต้องการคนเคียงข้าง มาช่วยลบรอยความอ้างว้าง...อ่อนไหว กับบางเวลามองหา...ไม่เห็นใคร หรือในวันที่หัวใจ..รู้สึกอ่อนไหว...อ่อนแอ หรือฉันเหงาจนเคยชินเป็นนิสัย เมื่อไม่มีคนเข้าใจจึงรู้สึกแย่ ...กับเธอ...ที่เคยบอกว่ารักและแคร์ ทำไมวันนี้ถึงมีแต่ข้อแม้...มากมาย คนเหงา...ที่จมอยู่ในเงาของความหม่น แค่อยากมีใครสักคน...ที่ไม่ห่างหาย พร้อมจะเข้าใจทุกอย่าง...ไม่ต้องมานั่งอธิบาย และขอให้เป็นคนสุดท้าย...ที่จะทำร้ายหัวใจกัน สิ่งที่ต้องการคงมากไป วันนี้จึงยังไม่มีคนเข้าใจ...ความเหงาของฉัน แต่เอาเถอะ...ทนอยู่อย่างนี้ไปก่อนก็แล้วกัน สักวัน...นะ...สักวัน...ฉันคงมีคนมาเข้าใจ
12 พฤษภาคม 2553 19:22 น. - comment id 1127160
สวัสดีจ้า คนสวย แวะมาเยี่ยมชม ทักทาย แบบว่ายังไม่ลืมกันนะคะ เหงาก็ดีเหมือนกัน มันทำให้ แต่งกลอนได้ น่าอ่านแบบนี้นี้เอง คิดถึงมากจ้า
12 พฤษภาคม 2553 22:46 น. - comment id 1127209
ค่เราเข้าใจตัวเองก็พอแล้วเนาะ แต่พี่ก็ยังไม่เข้าใจตัวเองอยู่ดี น่านนนน อิอิ
12 พฤษภาคม 2553 23:02 น. - comment id 1127223
เรายังงงตัวเราอยู่เลยอ่ะ อิอิ
12 พฤษภาคม 2553 23:46 น. - comment id 1127238
หากช่วยได้ นิระนาก็อย่างให้คุณวงศ์ตะวันเจอใครซักคนที่พร้อมจะเข้าใจทุกเรื่องราว ซะทีนะค่ะ แต่นิระนาก็ยังเอาใจช่วยอยู่ค่ะ ให้เจอเร็วๆ ค่ะ ลืมบอกไป ความเหงามันช่วยให้เรารู้ว่าเวลาสนุกเป็นสุขยังไงนะค่ะ....
13 พฤษภาคม 2553 09:22 น. - comment id 1127277
เหงาด้วย
13 พฤษภาคม 2553 14:12 น. - comment id 1127335
ไม่มีใครเข้าใจเลยนะคะ เรายังไม่เข้าใจตัวเองเลยค่ะ
14 พฤษภาคม 2553 11:37 น. - comment id 1127407
สวัสดีคะ แวะมาเหงาด้วยคนค่ะพี่สาว มีนห่างหายไปนานเลย พี่สบายดีนะคะ ^^
14 พฤษภาคม 2553 15:03 น. - comment id 1127474
อ่านแล้วเหงา เพราะกำลังเหงาเหมือนกันค่ะ...
22 พฤษภาคม 2553 09:16 น. - comment id 1128885
24 กันยายน 2554 23:28 น. - comment id 1209241
เหงาเหมือนกัลครับ