ภุมริน...บินตอม...หอมดอกไม้ มิห่างหาย...หวังลิ้ม...ชิมเกสร ที่ฉ่ำหวาน...พลันสิ้น...ลิ้นภมร ต้องร้าวรอน...ไร้รส...หมดราคา วัยดรุณ...หอมเช่น...เป็นดอกไม้ ที่เริ่มได้...ผลิแย้ม...แต้มพฤกษา- ธรรมชาติ...สร้างให้...ได้เกิดมา เสน่หา...อิงแอบ...แนบชิดนวล เป็นดอกไม้...ไร้กลิ่น...สิ้นคุณค่า จะเก็บมา...ประดับไว้...ไร้หอมหวน มิมีค่า...น่าถนออม...กล่อมรัญจวน ดั่งเนื้อนวล...ขาดชาย...หมายเมียงมอง เป็นดอกไม้...แห้งไป...ยังได้ซาก แต่รักจาก...พรากไป...ให้ใจหมอง มิเหลือซาก...ฝากไว้...ในครอบครอง ได้แต่ร้อง...ครวญคร่ำ...จำฝังใจ ไม่มีซาก...ฝากไว้...ให้ใครเห็น ด้วยซ่อนเร้น...หลบล้า...ยากหาไหน ได้แต่เก็บ...ความเจ็บช้ำ...ย้ำทรวงใน ไม่เหลือซาก...สิ่งใด...ให้เชยชม.....
สุนันยา. 26 เม.ย. 2553 21:12 น. - ID 134442 
1059
6
0
26 เมษายน 2553 21:25 น. - comment id 1124011
ว๊า..บาทแรก บทที่2วรรคที่2 ก.ไก่ ติดไปได้ไง ไม่รู้ว่าแก้ไขได้ตรงไหนค่ะ ต้องขออภภัยผู้อ่านด้วยนะคะ ตั้งใจจะเขียน แบบนี้ค่ะ "วัยดรุณ...หอมเช่น...เป็นดอกไม้"
26 เมษายน 2553 22:48 น. - comment id 1124032
เข้าไปที่หน้าส่วนตัว-บทกลอนที่เขียน-แก้ไข จะสามารถแก้ไข-เปลี่ยนแปลงได้นะคะ
27 เมษายน 2553 01:00 น. - comment id 1124048
ซากไม้แห้งกรอบในสมุด ที่บอกจุดจุดเรื่องราวในอดีต ที่มีร่องรอยกรีดแผลสดที่อยากลบ อยากจะกลบหน้าดินที่เคยขีด จำได้ไหมเรื่องสองเราอย่างเคย โธ่เธอเอ๋ยคงดับสนิทเมื่อจากลา ซากไม้ดอกที่เก็บไว้ในตู้ เธอคงไม่เคยรูว่าฉันยังมีเธอ บุ๋มๆๆมั่วอีกแล้ว แวะมาอ่านค่า
27 เมษายน 2553 01:56 น. - comment id 1124054
หมู่ภมรร่อนดมชมไม้หอม กลีบพยอมจ่อมจมระทมหมอง ทิ้งเพียงซากฝากแผลพ่ายแพ้ครอง อกกลัดหนองรองรับซับน้ำตา...
27 เมษายน 2553 07:06 น. - comment id 1124056
ผูมรินบินดอมหอมดอกไม้ มีหัวใจมั่นรักภัครบุปผา เวียนปกป้องครองห่วงดวงมาลา ปรารถนาแน่แท้แม้แห้งไป หากงดงามสามภพจบแดนดิน จะโบยบินไปคว้าก็หาไม่ หวังร่วมเรียงเคียงชื่นรื่นหัวใจ กับดอกไม้ดอกนี้มิเปลี่ยนเลย หากแม้นแห้งไร้ซึ่งน้ำหวานหอม พวงพยอมแห้งโซโอ้อกเอ๋ย แม้นสิ้นค่าความงามหนอทรามเชย ผึ้งจะเผยความนัยมั่นในรัก มิหนีจากหากเจ้าเฉาระทม จะคอยชมเคียงใกล้ให้ประจักษ์ ภมรนี้มีใจแน่นหนักนัก จะมิจากแม้นตายวายชีวา แวะมาอ่านกลอนครับ อิอิ โลกนี้ ภรมที่รักมั่นก็มีนะครับผม
27 เมษายน 2553 08:13 น. - comment id 1124059
สวัสดีค่ะ คุณหนูสน ขอบคุณเป็นอย่างยิ่งค่ะ สุเป็นอย่างนี้ แหละ เมๆเปิ่นๆ ไม่ค่อยรู้ไรเลย ยังมีอีกหลายอย่าง ที่อยากทำ แต่ ยังไม่เข้าใจค่ะ คงต้องเรียนรู้กันอีก นานเชียวแหละ ขอบคุณ อีกครั้งค่ะ ที่ช่วยแนะนำ..
27 เมษายน 2553 08:32 น. - comment id 1124061
๐ ดอกกลีบเด่นกลิ่นดื่นกรุ่นด่ำกาย ผกากรองกำจายแกมสพรั่ง ชูเกสรภมรโอ้หมายเคล้าประดัง ด่ำภวังค์ภาพเวิ้งวนาพนม ๐ ดอกเจ้าร่วงลาราบเบื้องภาพผืน ประหนึ่งชื่นโชยหายแลกลายขม ภาพเบลอมัวหม่นบิ่นจินต์ระทม แห้งเปื่อยจมเจื่อนปร่าผกากรองฯ มาทักทายยามเช้าครับคุณสุ
27 เมษายน 2553 11:31 น. - comment id 1124080
หวัดดีครับคุณสุนันยา อือ..ชื่อเพราะจังเลย กลอนก็เพราะครับ... แต่มีภมรบางตัวที่นอกคอกไม่กินน้ำหวานครับ เพียงแค่ได้เห็นเมียงมองก็มีความสุขใจและแอบยิ้มอยูคนเดียว...รึบางทีเขาจะเป็นโรคจิตครับ..ว้าไม่เข้าใจเล้ย... ยินดีที่ได้รู้จักครับ
27 เมษายน 2553 12:02 น. - comment id 1124092
บางครั้งการที่ไม่เหลืออะไรให้ทำซากก็น่าจะดีกว่านะครับ เพราะจะได้ไม่ต้องแสลงใจไง....มองมุมกลับน่า....
27 เมษายน 2553 13:01 น. - comment id 1124109
ซากดอกไม้ ยังมี ที่เหลือไว้ แต่ซากใจ ไฉน ไยกลัดหนอง เหลือเพียงคราบ น้ำตาที่เนืองนอง ที่ยึดครอง สลัก ซากหัวใจ สวัสดีค่ะคุณ ลูกหว้า ขอบคุณมากค่ะ ที่ร่วมแจม
27 เมษายน 2553 13:07 น. - comment id 1124110
ภู่ภมร รอนริด พิษมหันต์ ไม่มีใย สัมพันธ์ อันแจ่มใส เพียงหวังดอม เกสร แล้วจรไกล ไม่คิดห่วง อาลัย ในมาลี.. สวัสดีคุธคุณปรางทิพย์ ขอบคุณมากๆค่ะ ที่แวะมาทักทายกันค่ะ
27 เมษายน 2553 13:25 น. - comment id 1124112
เพียงหวังเชย ชมชิม ลิ้มเกสร ความร้าวรอน เหลือไว้ ให้หม่นหมอง ซากดอกไม้ แห้งเฉา เขาไม่มอง อกกลัดหนอง ต้องสิ้น กลิ่นมาลา ภุมริน บินหนี ตีตัวจาก เหลือเพียงซาก ฝากรอย ไว้ ให้บุปผา กลีบดอกสวย กลายเฉา ร้าวโรยรา ช่อผกา ถูกยีย่ำ ช้ำมลาย เปรียบนารี แรกรุ่น กรุ่นไอสาว ถูกมอมเมา โลมเลีย จนเสียหาย ด้วยคารม ชมสิ้น ของลิ้นชาย กว่ารู้ตัว ก็สาย ตายทั้งทั้งเป็น สวัสดีค่ะ คุณ ฟ้าฟื้นฯ ขอบคุณมากค่ะ ยินดี ที่ได้รู้จัก เช่นกันค่ะ
27 เมษายน 2553 13:39 น. - comment id 1124114
กลีบร่วงลง คงเหลือซากฝากรอยไว้ ความสวยใส ถูกหัก รักจากหาย ไม่เหลือความ ปราณี ขยี้ทำลาย หมดความหมาย ด้วยภมร ป้อนราคี จริงหรือไม่ คำกล่าว ที่เขาบอก เป็นคำหลอก ลวงไว้ ในทุกที่ ภู่ภมร ก็เหมือนชาย ร้ายเหลือดี ไม่เคยมี จริงใจ ให้สักครา/... สวัสดีค่ะคุณกิ่งโศก สุอาจจะออกแนว ตัดพ้อนิดหน่อย ..ไม่ว่ากันนะคะ
27 เมษายน 2553 13:42 น. - comment id 1124115
สวัสดีค่ะ คุณ สุรศรี ขอบคุณ มากค่ะ ที่แวะมาอ่านกลอน และทำความรู้จักกัน ยินดี ที่ได้รู้จัก เช่นกันค่ะ และหวังว่า จะมาเมียงมอง กันบ่อยๆ ในโอกาส ต่อไปด้วยนะคะ
27 เมษายน 2553 13:44 น. - comment id 1124116
สวัสดีค่ะ คุณ สุริยันต์ เห็นด้วย กับความคิดนี้ค่ะ แต่ซากความทรงจำนี่ มันชอบฝังอยู่ที่ใจนะคะ..อิอิ
27 เมษายน 2553 20:20 น. - comment id 1124168
แวะมาชื่นชมผลงาน ครับ
27 เมษายน 2553 21:16 น. - comment id 1124176
สวัสดีค่ะ คุณ อรุโณทัย ขอบคุณมากค่ะ ที่แวะมา
27 เมษายน 2553 21:20 น. - comment id 1124177
เข้ามาด้วยความบังเอิญ พออ่านโครง เลยตามมาอ่านกลอน แต่งได้โดนใจมากครับ
27 เมษายน 2553 22:40 น. - comment id 1124185
สวัสดี่คะ คุณ อธิวัฒน์ ถึงจะมาด้วยความ บังเอิญ ก็รู้สึกเป็นเกียรติค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ ที่ชม (อดยิ้มไม่ได้ อิอิ )
28 เมษายน 2553 19:41 น. - comment id 1124342
อ่านแล้วนึกถึงดอกไม้ที่ทับไว้ในสมุดค่ะ แวะมาชื่นชมผลงานและทักทายนะคะ ^^
28 เมษายน 2553 21:29 น. - comment id 1124363
lสวัวดีค่ะ คุณ ปาลิน ดีใจจังค่ะ ที่เห็นตามอ่านผลงาน ขอบคุณมากค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
