นภาครึ้ม...เมฆรับ...พยับฝน ฟ้าคำรน...ครางสะท้าน...จนหวั่นไหว ใครคนหนึ่ง...เคยสัญญา...ภาษาใจ ยังจำได้...ในคำมั่น...วันบอกลา . ฟ้าครึ้มฝน...ทนไหม...คนใจเหงา หยาดฝนเฝ้า...โลมราด...สาดพฤกษา หยาดฝนหล่น...ท้นหลั่ง...ดั่งน้ำตา ประหนึ่งว่า...ไหลหยด...รินรดใจ ฝนกระหน่ำ....ซ้ำปานว่า...ฟ้าพิโรธ ฟ้าคงโกรธ...คนใจดำ...ทำโหยไห้ น้ำตาฟ้า...พาหม่น...ล้นหทัย ขอนำใจ...ใครสักหยด...รินรดทรวง/....
20 เมษายน 2553 17:35 น. - comment id 1122358
อืม.....เศร้านะฮับเหงา ๆ หวิว ๆ หัวใจยังไงไม่รู้ แบบว่ามาร่วมแบกรับความรู้สึกนี้ด้วยฅนนะครับ
20 เมษายน 2553 17:47 น. - comment id 1122362
ขอบคุณค่ะ คุณสุริยันต์ จันทราทิตย์ กลอนนี้ สุ เขียนไว้นานแล้วค่ะ เขียนคืน ฝนตก ก็ จินตนาการไปเรื่อยๆค่ะ
20 เมษายน 2553 20:39 น. - comment id 1122391
๐ หยาดพิรุณร่วงพรมโชลมแล้ง เปลวฝุ่นแป้งฟุ้งประผะฝอยฝน ไอสาปดินกลิ่นดื่นเบื้องผืนบน หอมระคนไอสาวแตะเคล้าฆาน ฯ แจมสักบทนะครับคุณสุ..แอบไปอ่านในพันทิพย์ และบล็อคแก้ง มาเป็นประจำ อิอิ
20 เมษายน 2553 22:01 น. - comment id 1122422
ขอบคุณ มากค่ะ คุณกิ่งโศก สุก็เคยไป บล็อคคุณเหมือนกัน แต่ช่วงนี้ ห่างไปบ้างค่ะ..ไว้ว่างๆจะแวะไปเยี่ยมอีกค่ะ .. สายลมแผ่วฝ่าฝน จนเหน็บหนาว ยามราตรี ปวดร้าว คราวอ่อนไหว กายสะท้าน ผ่านถึง ซึ่งดวงใจ หนาวทรวงใน ไร้อกอุ่น ให้หนุนนอน/.. ฝนมาเร็วนะคะปีนี้
21 เมษายน 2553 16:09 น. - comment id 1122603
ตามมาจากบล็อกแก้งค์ อิอิ จำได้ไหมเอ่ย ว่าใคร
21 เมษายน 2553 18:17 น. - comment id 1122633
สวัสดีค่ะ คุณ ปอกำปั่น ขอบคุณ ที่ตามมาค่ะ..อิอิ คิดว่าจำได้นา